โลกที่ไม่ใจดี

ลลินเริ่มต้นชีวิตวัยทำงาน

เหมือนคนหนุ่มสาวเอเชียทั่วไป

เรียนดี พยายาม อดทน เชื่อในความขยัน

เชื่อว่าถ้าไม่ทำร้ายใคร โลกก็จะไม่ทำร้ายเธอ

บริษัทที่เธอทำงาน

คือองค์กรขนาดกลางที่ดูสวยงามจากภายนอก

คำว่า ความเป็นมืออาชีพ ความเท่าเทียม โอกาส

ถูกติดไว้ทุกมุมผนัง

แต่ตั้งแต่วันแรก

ลลินก็สัมผัสได้ถึงบางอย่าง

สายตาที่ประเมิน

รอยยิ้มที่ไม่ถึงตา

เสียงหัวเราะที่มีชื่อเธออยู่ในนั้น

เธอไม่ใช่คนดัง

ไม่ใช่ลูกผู้ใหญ่

ไม่ใช่คนเสียงดัง

เธอเป็นคนเก่งเงียบ

และในบางสังคม

นั่นคือความผิด

การกลั่นแกล้งเริ่มจากเรื่องเล็ก

งานที่ไม่ใช่ของเธอ

คำพูดสองแง่สามง่าม

การทำให้ดูเหมือนเธอพลาด

ลลินเลือกอดทน

เลือกทำงานให้ดี

เลือกเชื่อว่า เวลา จะพิสูจน์ทุกอย่าง

แต่สิ่งที่เวลาไม่เคยพิสูจน์

คือความใจร้ายของคน

ถ้าไม่มีใครหยุดมัน

ขณะเดียวกัน

บ้านของลลินก็เริ่มป่วย

พ่อป่วยเรื้อรัง

แม่อ่อนแรง

ค่าใช้จ่ายไหลออก

เร็วกว่าเงินเดือนที่เข้า

เธอทำงานหนักขึ้น

ประหยัดมากขึ้น

ไม่เคยบ่น

เพราะเธอเชื่อว่า

คนเก่งต้องอดทน

คนดีต้องเงียบ

จนกระทั่งวันหนึ่ง

เธอรู้ว่าเงินค่ารักษา

ถูกเบิกออกไป

โดยคนในครอบครัวที่เธอไว้ใจที่สุด

การหลอกลวงไม่ได้เกิดครั้งเดียว

แต่นานมาก

เป็นปี

คนหน้าเนื้อใจเสือ

ไม่ใช่คนด่าเสียงดัง

แต่คือคนที่ใช้คำว่า ครอบครัว

บังหน้า

หัวใจของลลินแตก

ไม่ใช่เพราะเงิน

แต่เพราะความเชื่อพัง

ในช่วงเดียวกัน

ที่ทำงานก็เริ่มแรงขึ้น

ข่าวลือ

การใส่ร้าย

การผลักให้เธอเป็นแพะ

มีคนอิจฉา

มีคนแพ้แล้วพาล

และมีอย่างน้อยหนึ่งคน

ที่เลือกวิธีอันตราย

การลอบทำร้าย

การปนเปื้อนสารพิษ

เกิดขึ้นในวันที่เธอเผลอ

ลลินเข้าโรงพยาบาล

รอดมาได้

แต่ไม่มีหลักฐาน

ไม่มีใครยอมรับ

ไม่มีใครพูดความจริง

ทุกคนทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

นั่นคือวันที่ลลินตื่น

ตื่นจากความเชื่อว่า

ความดีจะปกป้องเธอเอง

เธอเริ่มระวัง

อาหาร

น้ำ

เอกสาร

คำพูด

เธอเริ่มบันทึก

เริ่มสรุป

เริ่มส่งทุกอย่างเป็นลายลักษณ์อักษร

จากคนที่ถูกกระทำ

เธอกลายเป็นคนที่อ่านเกมออก

เธอไม่โวย

ไม่แฉ

ไม่เอาคืนแบบโง่ ๆ

เธอใช้ระบบ

ใช้กฎหมาย

ใช้สิทธิ

และระบบที่หลายคนด่า

กลับเป็นสิ่งที่ช่วยให้เธอยังยืนอยู่

ในขณะเดียวกัน

ความสัมพันธ์ค่อย ๆ เปลี่ยน

อูจิน

ผู้ชายที่ภายนอกเย็น

ภายในอ่อนโยน

ไม่ช่วยแบบฮีโร่

แต่ยืนข้างเธอเสมอ

เอียน

เพื่อนร่วมงานสายตลก

ที่ใช้มุก

เพื่อพาเธอหายใจในวันที่อึดอัด

และอีกคนหนึ่ง

ที่กลายเป็นรักสามเส้า

ความเข้าใจผิด

ความหึงเงียบ

ที่ทำให้หัวใจลลินสั่น

ทั้งสุขและเจ็บ

ในวันที่ทุกอย่างหนัก

ลลินฝัน

ฝันถึงตัวเองในวัยเด็ก

ฝันถึงพ่อแม่ที่แข็งแรง

ฝันถึงโลกที่ไม่ต้องระแวง

เธอตื่นขึ้นมา

ไม่ใช่คนใหม่

แต่เป็นคนเดิม

ที่แข็งแรงกว่าเดิม

ตอนนี้

เกมยังไม่จบ

คนเลวยังไม่รับกรรม

หลักฐานยังไม่ครบ

แต่ลลินไม่ใช่เหยื่ออีกต่อไป

เธอรู้แล้วว่า

ความไว้ใจต้องมีเงื่อนไข

ความใจดีต้องมีขอบเขต

และความเงียบ

ไม่ใช่คุณธรรมเสมอไป

เรื่องราวทั้งหมด

ไม่ใช่นิยายของการเอาคืน

แต่เป็นนิยายของการเอาตัวรอด

ของผู้หญิงธรรมดา

ที่ไม่ยอมให้โลก

เหยียบเธอซ้ำ

ในวันที่เธอล้ม

บทนี้จบลงตรงที่

ลลินยืนอยู่กลางพายุ

ยังไม่รู้ผลลัพธ์

แต่รู้ทิศทาง

และนักอ่านที่เดินมาถึงตรงนี้

จะรู้สึกเหมือนกันว่า

เรื่องนี้

ไม่ได้สอนให้เกลียดโลก

แต่มันสอนให้รักตัวเอง

ให้มากพอ

ที่จะไม่ยอมให้ใคร

ทำร้ายเราได้อีก