เกิดใหม่เป็นภรรยาตัวร้ายของท่านนายพลยุค 70s

เป็นนิยายสั้น แนวจำเลยรักระหว่างผัวเมีย ใครไม่ชอบเลื่อนผ่านได้นะคะ

คำโปรย

เธออยากแต่งงานกับเขา เพราะเขาเป็นคู่หมั้นคู่หมาย​ของเธอ

ส่วนเขาไม่เคยคิดที่จะแต่งงานกับเธอ ด้วยว่ามีคนที่เขารักอยู่แล้ว

ทว่าสัญญา​หมั้นหมายปากเปล่าได้ถูกกำหนดไว้นานแล้ว ด้วยเหตุนี้​พวกเขาจึงไม่สามารถ​ปฏิเสธ​ได้

 เขาเกลียดชัง​เธอจนไม่อยากเห็นหน้า จึงหลบไปอยู่ที่ศูนย์​บัญชา​การตลอดหนึ่งปีหลังจาก​แต่งงานกัน ปล่อยให้ภรรยาอยู่ในคฤหาสน์​หลังใหญ่​คนเดียว และเพราะความอ้างว้างที่สะสม​มานาน จึงทำให้เธอคิดหาวิธีเรียกร้อง​ความสนใจจากผู้เป็นสามี ด้วยการปลิดชีพตนเอง

ถึงเหมยหลินอยากจะหลบหน้า แต่ทว่าอีกฝ่ายกลับไม่ยอม

เขาตามเธอมาถึงในสวนเพื่อมาพูดถ้อยคำไม่รื่นหู

" นึกว่าไปนั่งร้องไห้อยู่ที่ไหนเสียอีก" น้ำเสียงทุ้มพูดขึ้น ในขณะก้าวเท้าขึ้นมาบนศาลาสไตล์ยุโรปสีขาว

เหมยหลินปิดหนังสือที่อ่านอยู่ลง ก่อนจะโต้ตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า " คุณคิดว่าฉันจะร้องไห้ แค่เพราะเสียตัวให้สามีอย่างงั้นเหรอคะ "

เฉิงป๋อเหยียนรู้สึกอึ้งกับคำตอบของอีกฝ่าย ไม่นึกว่าเธอจะกล้าพูดคำนี้ออกมา

" ฉันคิดว่าเธอจะวิ่งแจ้นไปฟ้องคุณพ่อต่างหากล่ะ " เฉิงป๋อเหยียนเหน็บแนมภรรยา พอพ่อของเขารู้เรื่องเข้า ก็มักมาบีบบังคับเขาให้ยอมทำตามความต้องการของเหมยหลินเสมอ อย่างเช่นงานแต่งงานก็ด้วยที่ไม่มีใครถามความเห็นของเขาเลย

เหมยหลินแสยะยิ้ม ดวงตาคู่สวยจ้องมองอีกฝ่าย ก่อนพูดขึ้นว่า " ไม่ต้องกังวลไปหรอกค่ะ เรื่องสกปรกแบบนี้ฉันไม่ไปป่าวประกาศให้คนอื่นรู้หรอก คุณสบายใจได้ "

" เหมยหลิน!" น้ำเสียงกร้าวต่ำเรียกชื่อภรรยา นี่มันชักจะมากไปแล้วนะ เธอกล้าดียังไง ถึงมาบอกว่าเขาเป็นของสกปรก

" ถ้าไม่มีอะไรแล้วขอตัวนะคะ " ร่างเพรียวบางลุกขึ้นยืน เธอไม่อยากอยู่ต่อล้อต่อเถียงกับอีกฝ่ายไปมากกว่านี้ ทว่าเขากลับไม่ยอม

มือหนาใหญ่คว้าข้อมือบางรั้งเอาไว้ พร้อมกับดันตัวเธอติดกับโต๊ะที่วางอยู่ตรงกลางศาลา แผ่นไหล่บางถูกชายหนุ่มกดลง จนเธอต้องเอนหลังไปชิดกับขอบโต๊ะ

เขาเลื่อนริมฝีปากร้อนผ่าวสัมผัสใกล้ใบหูเล็ก ก่อนจะกระซิบด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า " ถ้าฉันเป็นของสกปรก งั้นเธอก็สกปรกเหมือนกันน่ะสิ เพราะเมื่อคืนฉันปล่อยน้ำสกปรกเข้าไปในตัวเธอมากมายทีเดียวละ "