ไม่มีนอกกายนอกใจ
มีแต่ผู้ชายหน้าโง่ที่ไม่รู้ใจตัวเอง
“อย่ารั้งผมไว้ด้วยการกุเรื่องว่าท้อง… พริม” เขากล่าวเสียงต่ำเมื่อมาถึงหน้าห้องน้ำหญิงซึ่งภรรยากำลังจะถือกระปุกเก็บตัวอย่างเข้าไปด้านใน ในนี้ไม่มีใครอยู่อีก รัฐภาคจึงมั่นใจได้ว่าเมียสาวจะไม่มีทางเล่นตุกติกได้เลย
“ที่ตรวจครรภ์อาจจะเสีย แปลผลผิดพลาด แต่ผลทางแลปของทางโรงพยาบาลไม่มีทางโกหกได้ค่ะ”
“ถ้าท้องจริงก็ต้องหย่ากับผมอยู่ดี”
มาราลินอยากร้องไห้
“ทำไมคะ คิดว่าลูกในท้องเป็นลูกชู้? เห็นพริมเป็นคนสำส่อนไปตั้งแต่เมื่อไร พริมไม่ได้เหมือนคุณรัฐนะ แต่งงานกับพริมแล้วยังคิดถึงแฟนเก่าอยู่ได้ ถึงขั้นเธอส่งของขวัญวันเกิดมาให้คุณที่เรือนหอของเราแล้วคุณก็เอามาวางไว้ในที่ที่พริมจะเปิดเข้าไปเห็น”
“แล้วผมสำส่อนเหรอพริม”
“ก็สำส่อนไหมล่ะคะ มีเมียอยู่แล้วยังไปนอนกับแฟนเก่า” เธอกลั้นน้ำตา แต่เสียงก็สั่นเครือ บวกกับแววตาของสามีคล้ายจะยังตำหนิภรรยากลาย ๆ มาราลินที่พยายามประคับประคองหัวใจตัวเองเลยทนไม่ไหว
“ไม่ว่าคุณจะท้องหรือไม่ท้อง แต่ตอนจบของความสัมพันธ์เราสองคนก็คือใบหย่า”
คำก็หย่า… สองคำก็หย่า
“ค่ะ พริมก็อยากรู้ว่าคุณจะทนได้นานแค่ไหน พริมไม่หย่า พริมบอกไว้ตรงนี้เลยค่ะว่าพริมจะไม่แยกทางกับพ่อของลูก คุณรัฐต้องรับผิดชอบพริมกับตัวเล็กในท้อง”
รัฐภาคมองใบหน้าสวยหวานด้วยแววตาที่แฝงด้วยอะไรหลายอย่าง
“อย่าทดสอบขีดจำกัดของผม”
“พริมเป็นคนอดทนเก่งค่ะคุณรัฐ คุณรัฐพลาดตอนที่ตอบตกลงจะแต่งงานกับพริมไม่พอ ยังพลาดที่ยอมเซ็นใบทะเบียนสมรสกับพริมด้วย”
“เพราะตอนนั้นผมคิดไงว่าถึงวันที่ผมขอแยกทางแล้วคุณจะยอมง่าย ๆ นึกดูสิว่าคุณกอบโกยอะไรไปจากผมบ้าง”
“อ๋อ ที่ทำดีด้วยก็เพราะอยากให้พริมหย่าให้ง่าย ๆ นี่เอง คิดได้ยังไงคะ พริมเสียตัวตั้งสี่ปี”
“อย่าพูดเรื่องแบบนี้ในที่สาธารณะ”
มาราลินมองตาสามีด้วยความเจ็บปวด เธอเผลอใช้อารมณ์ออกไปเยอะจนเกือบไม่เป็นตัวของตัวเอง รัฐภาคอายุมากกว่าเมียห้าปีเต็ม เขาย่อมเป็นผู้ใหญ่กว่า
“พริมจะยืนยันให้คุณแน่ใจว่าพริมท้องลูกของคุณรัฐ”
“ได้ ไปสิ ผมจะคอยอยู่ดูว่าคุณโกหกหรือพูดความจริง”
หญิงสาวเดินฉับ ๆ ออกมาจากตรงนั้น ปิดประตูห้องน้ำ มาราลินปล่อยน้ำตาให้ไหลออกมาจนหยดบนฝ่ามือ ไม่ว่าเธอจะทำอะไรก็ดูกลายเป็นคนไม่มีสติไปทั้งหมด
อีบุ๊กพร้อมโหลดบน meb แล้วค่ะ
Guest
