ความอบอุ่นที่มาพร้อมกับเขากลบไอเย็นเยือกรอบตัวฉันจนหายไปหมด อ้อมกอดของพี่ทำให้ใจที่ยังสั่นระริกเพราะความเหน็บหนาวของฉันเปลี่ยนเป็นจังหวะเต้นแรงแต่มั่นคงขึ้น
คืนนี้ทุกอย่างแปลกไป เพราะอะไรกันนะ
“พี่บอกไปแล้ว ว่าถ้าเป็นกี้พี่ช่วยได้ทุกอย่าง แม้แต่เรื่องนี้ก็ด้วย แต่ว่า...”
เขาเลื่อนมือต่ำลงจากที่โอบไหล่กันก็ไล้ลงมาสอดใต้แขนเพื่อจะจับเอวของฉัน
“พี่ต้องระวังอะไรบ้างหรือเปล่า”
“พี่ธารณ์กลัวเหรอ”
“ก็ควรกลัวรึป่าว ทำไมต้องเป็นพี่ล่ะ”
คนที่ปากบอกว่ากลัว แต่จมูกกลับกดไล้ลงมาตามขมับ กกหู และแนวคางของฉันแล้ว มือก็กระตุกคลายปมโบว์ที่ไหล่ของชุดเดรสข้างหนึ่งของฉันลง
“ก็พี่ไพ่บอกว่า ถ้าเป็นพี่ธารณ์ พี่จะกดข่มพลังของเขาไว้ เขาจะสู้ไม่ได้ อื้อ”
ฉันท้วงพร้อมทั้งย่นคอหนีเมื่อพี่ซุกลงมาที่คอ
“มีอีกเรื่องที่วิมพ์ฝากมาบอก เดี๋ยวกี้จะลืมก่อน”
ฉันดันไหล่ของเขาไว้เล็กน้อยเงยหน้ามองเพื่อให้ได้สบตากัน เขาหยุดปาก แต่มือสากร้อนกำลังลูบไล้เรียวขาของฉันพร้อมกับรอฟัง พี่ชายใจดีเมื่อตอนกลางวันน่าจะหลบซ่อนอยู่ในร่างเสือร้ายตัวนี้แน่ ๆ (หนู จริงๆ แล้วเสือต่างหากที่ซ่อนอยู่น่ะลูก)
“ถ้าอิงตามพิธีกรรมโบราณที่เขาทำกันจริง ๆ มันต้อง...”
ฉันหลบสายตาเร่งเร้าของเขา
“ต้อง...”
เขาทวนคำ
“แบบว่าไม่มีอะไรขวางกั้นต้องไม่ใส่อะไรเลยและสัมผัสกันด้วยเนื้อแท้”
ฉันหลุบตาลงมองอกของพี่เพราะไม่กล้าสบตา มือก็ยิ่งลูบไล้หน้าอกแกร่งอย่างที่ไม่เคยสัมผัสด้วยวิธีนี้มาก่อน
พอทำใจกล้าเหลือบตาไปมองเขา ก็ทันได้เห็นเขายิ้มมุมปาก พี่ธารณ์เป็นคนหน้าตาดี ดูหล่อแบบร้ายๆ คิ้วเข้ม จมูกโด่ง ปากหยักสวย แต่ตาดุมาก พี่ธารณ์ใจดีกับฉันเสมอ ตาที่ใคร ๆ ว่าดุฉันกลับชอบมาก
“กี้หมายถึง เอาสด แบบ ยสตน น่ะเหรอ”
Guest
