“แทนเมาหรือเปล่า”เอ่ยถามออกมาไปเมื่อ เห็นว่าตาของเขาเยิ้มลอยพอสมควร
“ไม่เมา พริมนอนแล้วเหรอ” แทนไทยิ้มน้อย ๆ ก่อนถามออกไป
“เรา…ยังไม่นอน ดูหนังอยู่น่ะ”
“เราเข้าไปได้ไหม”
แทนไทขอออกมาโต้ง ๆ คืนนี้เขายังไม่อยาก กลับห้องตัวเอง
“คือ…”
พริมรตาลังเลอยู่เพียงครู่ก็ตัดสินใจเปิดประตูออกกว้างเพื่อให้เขาเดินเข้ามา
ในใจเธอเหมือนจะรู้ว่าเมื่อเธอเปิดประตูใน ครั้งนี้ไม่ใช่เป็นเพียงการให้เขาเข้ามาในห้องของเธอ เท่านั้น แต่มันจะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป
แสงไฟในห้องสลัวรางเพราะแสงไฟนีออนใน ห้องถูกปิดหมดมีเพียงแสงจากโคมไฟสีส้มตรงโต๊ะ ข้างโซฟาและแสงจากโทรทัศน์เท่านั้นเมื่อมองดูเจ้า ของห้องให้ชัดเจนแทนไทถึงกับแทบลืมหายใจ เธออยู่ในชุดนอนผ้าซาตินบางเบาแสงสีส้มขับเน้น ผิวพรรณให้ยิ่งดูผุดผ่องและยังขับเน้นเส้นสายของ โครงร่างนุ่มนวลให้เห็นส่วนโค้งส่วนเว้าของกายสาวอย่างชัดเจนแทนไทลอบกลืนน้ำลายขณะมองร่าง งามไม่วางตา
Guest
