กฎบริษัท ห้ามรักเด็กฝึกงาน

“ทุกคนใน A07 ต้องทำตามกฎใหม่ของบริษัท” 

“คือ” 

“ห้ามรักเด็กฝึกงาน!” 

“ใครไม่ทำตามกฎ ลาออกไปเลย” 

อัญญ์ อัณญารินทร์ ศิริวัฒนกุล ซีอีโอสาววัยสามสิบเอ็ด เธอเป็นสถาปนิกที่มีชื่อเสียง และเจ้าของบริษัทออกแบบสถาปัตยกรรมชื่อดัง "A07" เมื่อพนักงานในบริษัทคุกคามเด็กฝึกงาน เธอจึงตั้ง "กฎเหล็ก 20 ข้อ" ที่เรียกว่า "กฎบริษัท ห้ามรักเด็กฝึกงาน" 

“กฎเหล็ก 20 ข้อ”

“ข้อ 1 ห้ามหลงรักเด็กฝึกงาน ห้ามจ้องตานานเกิน 5 วินาที”

“ข้อ 2 ห้ามยิ้มหวาน กรุ้มกริ่ม หรือยิ้มให้เด็กฝึกงานมากว่าห้าครั้งต่อวัน”

....

ภายหลังประกาศกฎได้ไม่นาน เด็กฝึกงานคนใหม่ก็ถูกส่งมา ทว่ากลับทำให้หัวใจเธอสั่นตั้งแต่เห็นรูปติดบัตรในเอกสารส่งตัว เพราะเด็กสาวคนนั้นคือ ใบเฟิร์น ฟาริดา อัครเดชานันท์ เด็กสาวปีสี่ คณะสถาปัตย์ฯ สถาบันเดียวกับที่อัญญ์เรียนจบมา และพวกเธอเคยเจอกันมาแล้วเมื่อสามปีก่อน

“พี่อัญญ์คะ” เสียงคลี่ยิ้มบาง ๆ จากปากเด็กสาว พร้อมพึมพำ ปลายเสียงอ่อนโยน คล้ายพูดกับตัวเองมากกว่าจะตั้งใจให้อีกคนได้ยิน ขณะที่เธอทอดสายตาออกไปนอกหน้าต่าง

“วันนั้น...ขอบคุณนะคะ” 

คำพูดสั้น ๆ นั้นทำให้อัญญ์สะดุดไปชั่วขณะ มือที่จับพวงมาลัยแน่นขึ้นโดยไม่รู้ตัว ความเงียบแทรกเข้ามาแทนเสียงเพลงที่ยังบรรเลงคลออยู่เบา ๆ

…ความรู้สึกบางอย่างเอ่อขึ้นมา

ริมฝีปากของเธอคลี่ยิ้มอ่อน อย่างเผลอไผล ก่อนความคิดหนึ่งจะผุดขึ้นมาในใจ

‘จำได้เหรอ…เด็กกิ้งกือ...’ 

‘วันนั้น ทำพี่เป็นห่วงแทบแย่’ 

ภาพเด็กสาวปีหนึ่งหน้าตาน่ารัก รอยยิ้มและน้ำเสียงสดใส ยกมือถามทุก ๆ สิบนาที ระหว่างเธอบรรยายรายละเอียดโครงการเมื่อสามปีก่อน

และเด็กสาวคนเดียวกันนี้ กลับอยู่ในสภาพสิ้นสติ มือเท้าเกร็ง ตาลอย ในอ้อมกอดอาจารย์ที่ปรึกษา เพราะกิ้งกือตัวเดียว หลังจากเพิ่งอวดรอยยิ้มร่าเริงนั้นเพียงหนึ่งชั่วโมง

...เธอเป็นห่วงแทบขาดใจ ทั้ง ๆ ที่เพิ่งเจอกันในวันแรก

แต่กลับทำได้แค่ยืนมอง โดยที่ใจอยากเข้าไปโอบปลอบ

สามปีผ่านไป...เด็กคนนี้ กลับนั่งอยู่ข้างเธอ

เธอสัญญากับตัวเอง...ครั้งนี้ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น…

เธอจะเป็นคนปกป้องเด็กคนนี้เอง

ริมฝีปากโค้งอีกครั้งโดยไม่รู้ตัว…เกินห้าครั้งแน่ ๆ คราวนี้

‘กฎบ้าอะไรเนี่ย ตั้งเองแท้ ๆ แต่พังเพราะเด็กกิ้งกือคนเดียว’  

เรื่องนี้โรแมนติกดราม่า แอบตลกนิด ๆ  

มี NC (ช่วงท้าย ๆ อาจจะรอนานหน่อยค่ะ) 

ไม่ขม X ไม่มีนอกกาย X ไม่มีนอกใจ X 

สวัสดีค่ะคุณรี๊ด  

เรื่องนี้เขียนขึ้นเพราะสงสารใบเฟิร์นเลย จากการถูกพี่มิ้นท์ทำร้ายหัวใจซ้ำ ๆ ตอนที่เขียนเรื่องสตูดิโอ ๕ อาจารย์...ก็แค่แฟนเก่าไม่รักดี เลยวางตัวไว้ให้ใบเฟิร์นต้องมีเรื่องเป็นของตัวเอง อยากให้เธอได้เจอความรักดี ๆ บ้าง เลยเป็นที่มาของเรื่องนี้ "กฎบริษัท ห้ามรักเด็กฝึกงาน"  

มาลองลุ้นกันดูนะคะว่าคุณอัญญ์จะรักษากฎที่ตั้งไว้ได้มั้ย... 

สงวนลิขสิทธิ์ 

ผลงานทั้งหมดในนิยายเรื่องนี้อยู่ภายใต้การคุ้มครองของพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 รวมถึงฉบับเพิ่มเติม

ห้ามทำซ้ำ ดัดแปลง คัดลอก แปลงสำนวน หรือนำส่วนใดส่วนหนึ่งของนิยายไปใช้โดยไม่ได้รับอนุญาตอย่างเด็ดขาด 

คำเตือน 

นิยายเรื่องนี้เป็นผลงานที่แต่งขึ้นจากจินตนาการของผู้เขียน อาจมีเนื้อหา คำพูด หรือภาษาบางส่วนที่ไม่เหมาะสม และไม่ได้ยึดตามหลักภาษาไทยมาตรฐาน เพื่อเสริมอรรถรสทางวรรณศิลป์