“น่ารำคาญ”
“รำคาญกับความจริงเหรอคะ”
“รำคาญที่ชีวิตฉันต้องมีคนอย่างเธอมาเป็นเมีย”
ใช่ เขาพูดคำนี้มาตลอดตั้งแต่เดือนแรกที่แต่งงานกัน จนตอนนี้ ผ่านมาสามปีแล้ว คำว่ารำคาญก็ยังคงชัดเจนอยู่ทุกวัน
“ถึงจะรำคาญก็ทนหน่อยแล้วกันนะคะ เพราะถึงยังไง วาก็เป็นเมียของคุณ และจะเป็นแบบนี้ต่อไป” วาสิตาเชิดหน้าพูดด้วยเสียงมั่นใจ เพราะไม่ว่าเขาจะรู้สึกรำคาญเธอมากแค่ไหน ต่อให้เขาจะไม่รักเธอเลยแม้สักนิด แต่สถานะนี้ก็จะไม่มีวันเปลี่ยนแปลง และเธอจะไม่ทิ้งมันไปง่าย ๆ เพราะ...เธอรักเขาและเขาต้องเป็นของเธอคนเดียวเท่านั้น
“อย่าร้ายกาจให้มันมากเกินไปนักนะวาริศา เพราะถ้าความอดทนของฉันหมดลงเมื่อไหร่ ฉันคงจะชื่อตัวเองออกจากทะเบียนสมรสกับเธอทันที”
หมายความว่า ตอนนี้ความอดทนของเขายังมีอยู่ อย่างนั้นสิ
“ถ้าไม่อยากให้วาร้าย ก็อย่าให้ท่าผู้หญิงคนอื่นมากนักสิคะ วารักของวา วาก็แค่หวงของ ๆ วา ผิดตรงไหนกันคะ”
“ผิดสิ ผิดที่เธอรักฉัน แต่ฉันไม่เคยคิดจะรักเธอเลย วาริศา”
การแต่งงานที่เกิดขึ้นด้วยความจำใจ เพราะเธอเป็นเด็กกำพร้าที่ย่าของเขารับมาดูแล และท่านก็เอ็นดูจนอยากให้เธอขยับขึ้นมาเป็นหลานสะใภ้และอคินก็ต้องยอมรับคำขอนั้น เพียงเพราะเหตุผลที่ท่านบอกว่า อยากเห็นหน้าหลานก่อนตาย
แต่จนสามปีแล้ว ท่านก็ยังไม่เห็นวี่แววว่าจะมีหลานสักที ทั้งที่ อคินก็ไม่เคยทิ้งหน้าที่ของสามีเลยสักคืน ถึงแม้เขาจะบอกว่า เขาไม่ได้รักเธอก็เถอะ
“ไม่รักก็ไม่เป็นไรค่ะ เพราะถึงยังไง วาก็ยังได้ชื่อว่าเป็นเมียของคุณ”
อคินกัดฟันจนกรามปูดนูน ก่อนก้มลงกระซิบข้างหูของเธอ
“เธอมันก็เป็นได้แค่ นางร้ายในทะเบียนสมรสของฉันเท่านั้น”
******************
เรื่องใหม่มาแล้วค่า เรื่องนี้นางเอกไม่หงิม ไม่หงอย แต่พร้อมออกรบทุกสถานการณ์เพราะไอ้ผัวตัวดี ใครจะร้ายกว่าใคร ใครจะโบ้กว่ากัน ฝากติดตามกันด้วยนะค้า
ไม่มีนอกกาย นอกใจ และจบฟีลกู้ด
Guest
