หมอธีร์บอกว่าไม่รัก

"สำหรับพี่มันไร้สาระ แต่สำหรับดา มันคือชีวิตคู่ของเรา" หลังมือบางๆ ยกขึ้นปาดน้ำตาที่กลิ้งลงมาจากดวงตาของตัวเอง

แต่เขาแค่หัวเราะเหยียดเบาๆ

 "ชีวิตคู่ของเราเหรอ ดามั่นใจเหรอว่าที่ดาคิดอยู่มันคือชีวิตคู่ ไม่ใช่ละครในหัวที่ดาสร้างเอง"

ญาดาเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดช้าๆ

"พี่เห็นดางี่เง่าใช่ไหมคะ"

"ก็ถ้าไม่งี่เง่าพี่คงไม่กลับมาบ้านแล้วต้องเจอเรื่องพวกนี้ทุกครั้ง" 

ญาดาสะอึกกับคำต่อว่าของสามี ธีร์วินไม่เคยพูดอะไรแบบนี้ น้ำเสียงของเขาคล้ายกำลังโกรธ บางที เขาอาจจะแค่เหนื่อยจนขาดสติ จึงพูดออกมาทั้งที่ไม่ตั้งใจ

"เธอมันงี่เง่า ญาดา" 

ไม่ใช่ เขาไม่ได้ขาดสติ เขาไม่ได้ไม่ตั้งใจ แต่เขาจงใจพูดคำนั้นออกมาจริงๆ

คำว่า "งี่เง่า" กระแทกออกมาจากปากเขาแล้วแขวนอยู่กลางอากาศ เนิ่นนานกว่าที่ควรจะเป็น แววตาของญาดาเปลี่ยนไปทันที ราวกับมีใครปิดสวิตช์ไฟในดวงตาคู่นั้นลงถาวร เธอพยักหน้าช้าๆ แล้วนิ่งไป

"โอเคค่ะ ถ้าพี่คิดแบบนั้นจริงๆ เราก็คงไม่ต้องฝืนกันอีกแล้ว" หลังจากตั้งสติและพยายามเข้าใจ ถึงแม้จะไม่เข้าใจอะไรเลยก็ตาม ญาดาจึงรวบรวมความกล้าจากกองเศษใจที่แตกสลาย แล้วพูดออกไปในสิ่งที่ควรจะพูด

"หมายความว่าไง" 

"เหมือนพี่พูดนั่นแหละค่ะ รักมากก็เลิกรักได้...ถ้ามันงี่เง่าขนาดนั้น" เธอสูดหายใจลึก

เขาเคยพูดประโยคนี้เล่น ๆ กับเพื่อนในวงเหล้า ราวกับความรักเป็นอะไรที่ถอดเปลี่ยนได้เหมือนเสื้อกาวน์ แต่ตอนนี้มันถูกสะท้อนกลับมาใส่เขาอย่างเจ็บแสบ

"ถ้าอย่างนั้น...เราหย่ากันเถอะค่ะ" 

******************

ไม่มีนอกกาย นอกใจ  

จบฟีลกู้ด 

ฝากติดตามเรื่องใหม่ด้วยนะคะ กดใจ กดติดตาม และกดเข้าชั้นเป็นกำลังใจให้นักเขียนกันบ้างน้าาาา