คู่กัดศัตรูหัวใจ

“เธอจำได้ไหม? สมัยเรียน เธอกับฉันเหมือนจะไม่เคยพูดกันดี ๆ เลยสักครั้ง”

“เรื่องเก่า ๆ ฉันไม่ได้จำแล้วล่ะค่ะ การเติบโตเป็นผู้ใหญ่มันทำให้ฉันมองไปข้างหน้าอย่างเดียว”

“แต่ฉันยังรู้สึกว่าเธอคือคู่แข่งของฉันอยู่เสมอค่ะ”

ณพิชชาเม้มปากแน่น รู้สึกได้ว่าบทสนทนานี้ไม่ใช่แค่การแนะนำตัวธรรมดา หากแต่เป็นการชั่งน้ำหนักระหว่างอดีตกับปัจจุบัน

“สถานะของฉันในตอนนี้ คงไม่อาจเอื้อมจะไปเป็นคู่แข่งกับคุณได้หรอกค่ะ”

คำพูดที่เหมือนเป็นการประชดประชัน ทำให้ลลินญาวางปากกาลงบนโต๊ะเสียงดัง เธอลุกเดินเข้ามาใกล้คนที่ยืนอยู่ตรงหน้า ก่อนจะโน้มใบหน้าเข้าใกล้ณพิชชา

เอาสิ! อยากเหยียบตัวเองให้ต่ำต้อยนักก็ได้ เดี๋ยวฉันจะช่วยเธออีกแรง ลลินญาเพียงคิดในใจ

“ไม่ใช่แค่ตอนนี้หรอกค่ะ เพราะเธอไม่เคยชนะฉันมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว”