ภัทร์รวีพูดเสียงเรียบ ออกแรงผลักจากทางด้านหลังเพื่อให้มาริษาเดินตามเธอมา เมื่อพ้นจากสายตาของคนภายนอก ภัทร์รวีก็ดึงกระชากข้อมือเรียวของมาริษา ให้เดินตามเธอมาจนถึงภายในห้อง ก่อนจะเหวี่ยงร่างบางของเธอลงบนเตียงนอนนุ่มอย่างแรง
โครม!
"โอ๊ย! มิ้นท์เจ็บนะพี่ภัทร์" มาริษาพูดเสียงดัง และพยายามพยุงตัวเองลุกขึ้นนั่ง
"เจ็บเหรอ? คนอย่างเธอมันพูดดีด้วยไม่ได้จริงๆ พี่บอกเธอแล้วว่าถ้าอยากมากก็ให้บอกพี่ พี่ก็ทำให้เธอได้ หรือว่าทำกับผัวตัวเองมันไม่ตื่นเต้นเหมือนทำกับชู้ ถึงต้องออกไปหามันอีก"
ภัทร์รวีตะคอกใส่หน้าคนร่างบางเสียงดัง ก่อนใบหน้าสวยของเธอจะหันไปตามแรงปะทะของมือเรียวของมาริษา
เพียะ!
"หยาบคาย!" มาริษาด่าคนตรงหน้าอย่างเหลืออด กับคำพูดคำจาราวกับว่าผีเจาะปากมาให้พูด
"ถ้าพี่หยาบคายแล้วเธอล่ะเรียกว่าอะไร ร่าน! ใช่ไหม?"