“เดิมทีเป็นข้าที่คิดเพ้อเจ้อไปเอง ตอนนี้ข้า ซูไป่เหยียน ได้สติแล้ว…ต่อจากนี้ขอคืนอิสระให้ท่านแม่ทัพหลี่”
“…”
“ขอบพระคุณที่ดูแลข้ามาโดยตลอด จากนี้ไป่เหยียนไม่ขอรบกวนอีก”
ถ้อยคำที่เอ่ยออกมาจากริมฝีปากน้อยๆที่เขาเห็นมาตั้งแต่เด็กนั่นสร้างความรำคาญใจให้แม่ทัพหนุ่มยิ่งนัก แม้การแต่งงานครั้งนี้เขาจะไม่ได้เต็มใจตั้งแต่แรก แต่สัญญาที่ให้ไว้กับอาจารย์อย่างไรก็ต้องรักษาไว้
น้องชาย ผู้นี้จะต้องอยู่ในความดูแลของเขาต่อไป จนกว่าจะมีผู้ที่เขาเห็นควรว่าเหมาะสมมารับไปดูแล และแม่ทัพแดนเหนืออย่างเขาจะเป็นผู้มอบน้องน้อยผู้นี้ไปส่งให้ถึงมือด้วยตนเอง!!!!
“อย่าพูดจาเหลวไหล นอกจวนแม่ทัพ ที่ใดล้วนไม่ปลอดภัย เจ้าอยู่ที่นี่อยากได้อะไรก็แจ้งข้า”
“ข้าจะหย่า!!!!”
.
.
.
หลี่จวิ้นเหยา ไอ้คนน่าตาย อยู่กับเจ้าต่างหากที่จะไม่ปลอดภัย ชีวิตก่อนเป็นข้าที่โง่งมวิ่งตามความรักจากเจ้าจนต้องจบชีวิตอยู่ที่หอนางโลม เมื่อมีโอกาศได้กลับมาอีกครั้ง
ข้าจะไม่รักท่านอีกแล้ว!!!!!
Guest
