Introduction
'ไฟป่า' ชื่อที่ผมได้ยินตั้งแต่วันแรกที่มาที่นี่ เห็นคนในมหาลัยบอกว่าหล่อนักหล่อหนา อยากเห็นจริง ๆ ว่าจะหล่อสักแค่ไหน
"คิดไรอยู่วะ"
ไอ้โอเล่เพื่อนตัวดีเดินหิ้วกระเป๋าเข้ามาหาผม
"เสือก"
มันถอนหายใจ กิจวัตรประจำวันพวกเราคือสลับกันกวนตีนทุกครั้งที่มีโอกาส
"เอาดี ๆ"
"คนชื่อไฟป่านี่หล่อมากป้ะ แบบ หล่อกว่ากูเลยมะ"
ผมโพล่งออกไป จัดทรงผมและเสื้อผ้าลวก ๆ ให้มันดูดีเตะตาเพื่อนรักตรงหน้า
มันมองผมหัวจรดตีนตาปริบ ๆ เอาซะผมกลืนน้ำลายไม่ลงเลย ไม่ต้องตอบ คำตอบแม่งก็โชว์หราอยู่บนหน้ามันละ
"ช่างกล้านะพ่อคู๊ณณณณณ"
มันล้อเลียน
"หล่อนะ"
ผมเลิกคิ้ว หันไปมองเสียงจากข้างหลัง
"เชี่ย......หล่อจังวะ"
หล่อเรืองแสงจนผมต้องอุทานเบา ๆ เหมือนตกอยู่ในภวังค์ ตั้งแต่เกิดมา ถ้าไม่นับคนในกระจก ไอ้ผู้ชายตรงหน้านี่หล่อที่สุดในชีวิตแล้วจริง ๆ
"พี่ไฟป่าหวัดดีพี่"
ไอ้เล่ยกมือไหว้พี่มันจนผมหันขวับ มองมันสลับกับผู้ชายข้างหน้า คนนี้หรอวะไฟป่า โคตรหล่อโคตรโหดโคตรอันตรายชิบหาย
"อ้าว ยืนเอ๋อแดกรอพี่เค้าไหว้มึงก่อนรึไง"
ผมรีบยกมือไหว้พี่มัน ซึ่งพี่มันก็พยักหน้ารับ จะว่าหล่อก็หล่อชิบหายอยู่หรอก แต่ทำไมมันเก๊กนักวะ จะยิ้มให้กันสักหน่อยก็ไม่ได้
"กูไปละ จารย์นัด"
พี่มันว่าเก๊ก ๆ เดินล้วงกระเป๋าเสื้อช็อปวิศวะตัวเท่ห์ผ่านผมกับไอ้เล่ไป สาวนี่มองตาเป็นมัน
"นี่หรอวะไฟป่า ก็ไม่เห็นเท่าไหร่"
ผมยักไหล่ เอาแบบไม่หลงตัวเอง ผมว่าผมสู้พี่มันได้ไม่ยาก
"มึงอะไม่เท่าไหล่เค้า ช่างกล้าจะเทียบเนาะ ไปเรียน"
กระชากสติซะอยากจะกระโดดถีบสักป๊าบจริง ๆ ผมหันมองตามหลังพี่แกอีกที ยอมรับเลยจริง ๆ ว่าหล่อ เมื่อกี้น่าจะมองต่ออีกหน่อย
"เชี่ย...."
นี่ผมกำลังมองตามผู้ชายตัวเท่าควาย ขี้เก๊ก แถมเป็นรุ่นพี่ในสาขาตัวเองอยู่หรอวะ คืนนี้กูจะเก็บไปฝันไหมเนี่ย
"เชี่ยคีน!"
"เออ ๆ กำลังไปโว้ยย!"
Guest
