“จุดต่ำสุดในชีวิตคนเรามันไม่เหมือนกันหรอก เราไม่จำเป็นต้องเชื่อในเรื่องของโชคชะตาแต่เราจงเชื่อในการกระทำ”
การกลับมาในครั้งนี้ใครจะจำเขาได้บ้าง
แล้วใครกี่คนที่ต้องชดใช้ในสิ่งที่เคยทำลงไป
เด็กน้อยวัยเจ็ดขวบยืนมองท้องฟ้าที่มืดครึ้ม ดวงตาคู่กลมใสพยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้ มือเล็กยื่นออกไปนอกหน้าต่างเมื่อฝนเริ่มตกลงมา เสียงฟ้าร้องดังสะท้อนไปทั่วผืนป่าก็ไม่อาจทำให้เด็กคนนี้กลัว
“...สวมฮู้ดไว้นะลูกนะ อย่าถอดเด็ดขาด”
หญิงสาวหน้าตาดีใช้เสื้อที่เปื้อนคราบเลือดเช็ดคราบน้ำตาให้กับลูกชายเพียงคนเดียวของเธอ เมื่อสิ้นการกระทำดังกล่าวเธอรีบใช้มือดึงหมวกฮู้ดปิดหน้าลูกชายพร้อมทั้งอุ้มเด็กคนนั้นออกไปทั้งน้ำตา
สายตาของเธอมองรอบข้างอย่างระวัง แววตาของเธอดูกลัวทุกอย่าง หญิงสาวอุ้มเด็กน้อยพร้อมกับวิ่งไปอย่างไร้จุดหมาย
“จะหลับตาลงสักกี่ครั้ง...ภาพทุกอย่างมันยังคงชัดเจน”
อคิราห์ หรือ เจย์เดน
อายุ 27 ปี
ตั้งแต่เล็กจนโตหนุ่มหล่อในมาดขรึมไม่เคยลืมเรื่องราวที่เคยเกิดขึ้นในอดีตไปได้เลยสักครั้ง จะหลับตากี่ครั้งเขาก็พบแต่ความเจ็บปวดและทุกข์ทรมาน
ปมที่แสนทรมานในวัยเยาว์กลายเป็นจุดก่อที่ทำให้เกิดความคิดริเริ่มที่อยากจะล้างแค้นกับใครบางคนที่ทำให้เขาต้องสูญเสียอะไรหลาย ๆ อย่างไป
การล้างแค้นครั้งนี้จะทำสำเร็จหรือไม่...มีใครกันบ้างที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ ปมที่แท้จริงจะอยู่ที่ตัวเขาหรือใครกันแน่ แล้วการล้างแค้นครั้งนี้จะคุ้มรึเปล่ากับสิ่งที่เขาจะต้องสูญเสีย
ฝากติดตามนิยายแนวโรมานต์เรื่องนี้ของไรท์ด้วยน้าา ไรท์จะพยายามพัฒนาฝีมือการแต่งให้เต็มที่
ปล.นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาที่รุนแรง มีความหยาบคายไม่เหมาะสมกับคนที่จิตใจเบาะบางและเด็กที่อายุต่ำกว่า 18 ปี บุคคลใดอ่านแล้วรู้สึกไม่ชอบใจ ไม่ชอบในงานเขียนที่ไรท์สร้างขึ้น เชิญป้ายถัดไปเลยน้าา งดดราม่าทุกกรณี คอมเมนต์อย่างสร้างสรรค์ ด่าได้แต่อย่าแรงนะคะ