“คุณอิฐคะ…” เธอเรียกชื่อเขาเบา ๆ
เขาเลื่อนสายตาจากหน้าจอมามอง “อะไร”
“ฉัน…” ดารินเม้มริมฝีปาก พยายามกลืนความกลัวลงไป
“ฉันอยากถามว่า สำหรับคุณ…ฉันสำคัญบ้างไหมคะ”
ห้องตกอยู่ในความเงียบชั่วอึดใจ เสียงฝนด้านนอกยิ่งดังชัดขึ้น ราวกับทั้งโลกหยุดรอฟังคำตอบ
อชิระเอนพิงพนักเก้าอี้ ดวงตาคมจ้องเธออย่างพิจารณา ก่อนเอ่ยเสียงเรียบ
“ดาริน เธอไม่ต้องคิดให้มันซับซ้อน เราแต่งงานกันเพราะครอบครัวต้องการ ฉันเคารพเธอในฐานะภรรยา แต่ไม่เคยคิดว่าเราจะต้องรักกันจริง ๆ”
คำพูดนั้นเหมือนมีดกรีดกลางหัวใจ ดารินนั่งนิ่ง น้ำตาเอ่อขึ้นทันทีโดยไม่ตั้งใจ เธอพยายามยกมือปิดบังแต่ก็ไม่ทัน เขายังพูดต่ออย่างไม่รู้สึกอะไร
“เธอก็มีทุกอย่างแล้ว บ้าน ฐานะ ชีวิตที่มั่นคง ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมต้องเรียกร้องมากกว่านี้”
ทุกถ้อยคำหนักหน่วงราวค้อนเหล็กกระแทกลงบนก้อนหินในอกของเธอ ฟันเธอกัดแน่นเพื่อไม่ให้เสียงสะอื้นเล็ดรอด ความเจ็บปวดที่สะสมมานานเหมือนถูกปลดปล่อยออกมาทีเดียว
เธอลุกขึ้นช้า ๆ สองมือกำชายกระโปรงแน่นเพื่อยึดสติ
“ฉันเข้าใจแล้วค่ะ” เสียงเธอสั่น แต่ดวงตากลับนิ่งผิดคาด
“เข้าใจอะไร” อชิระเหลือบตามอง
“เข้าใจว่า ไม่ว่าฉันจะพยายามเท่าไร…มันก็ไม่มีความหมายสำหรับคุณเลย” เธอสูดลมหายใจลึก น้ำตาไหลอีกระลอก “คุณไม่ต้องกังวลค่ะ ตั้งแต่นี้ไป ฉันจะไม่เรียกร้องอะไรจากคุณอีก”
******************
***ไม่มีนอกกาย นอกใจ
***จบฟีลกู้ด
ฝากกดติดตาม กดเข้าชั้นและกดใจด้วยนะค้าา
ส่งคอมเม้นท์เข้ามาคุยกันเยอะ ๆ นะคะ ไรท์จะรีบมาอัพให้เลยค่า
Guest
