ไป๋ชิงหลันฮูหยินตัวร้ายของท่านแม่ทัพ

"เจ้า...จะทำบ้าอะไร!" เสียงแหบพร่าของเขาพยายามเค้นออกมา ขณะที่ดวงตาวาวโรจน์จ้องมองไปยังสตรีที่ยืนอยู่ตรงหน้าที่ห่างกันเพียงไม่กี่จั๊ก นางงดงามและเย้ายวนราวกับนางจิ้งจอกจำแลงกายมา แต่ในสายตาของเขานางกลับเป็นสตรีที่น่ารังเกียจที่สุดในหยางโจว

"ท่านแม่ทัพ" ไป๋ชิงหลังขยับเข้ามาใกล้ มือเรียวงามปลดอาภรณ์ของเขาออกอย่างช้าๆ เผยให้เห็นกล้ามเนื้อแข็งแกร่งและรอยแผลเป็นจากการสู้รบที่บ่งบอกถึงความองอาจของเขา เยว่เหวินหลงอยากจะผลักไสนางออกไปให้ไกล แต่ร่างกายกลับไม่เชื่อฟัง หัวใจเต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง สัญชาตญาณดิบภายในพุ่งพล่านจนเกินจะควบคุมได้

เขาคว้าเอวบางของนางเข้าหาอย่างแรง ก่อนจะบดจูบลงไปอย่างดุดัน ไป๋ชิงหลันไม่ได้ขัดขืน นางตอบรับจูบของเขาอย่างเร่าร้อน

‘เขาจะรักหรือไม่รัก นางไม่สน ขอเพียงให้นางได้อยู่ข้างเขา...ในฐานะฮูหยินเอกก็พอแล้ว’

ร่างกายของไป๋ชิงหลันสั่นเทิ้มด้วยความตื่นเต้นและหวาดหวั่น ทว่าแววตาของนางกลับเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น เยว่เหวินหลงไม่อาจเข้าใจได้ว่าเหตุใดนางถึงกล้าทำเช่นนี้ ทั้งที่นางรู้อยู่เต็มอกว่าเขานั้นเกลียดชังนางเพียงใด

คำเตือน

นิยายเรื่องนี้เป็นจินตนาการของผู้แต่ง ชื่อตัวละครและสถานที่ไม่มีอยู่จริง ทุกอย่างเป็นเรื่องสมมุติ อาจจะไม่ค่อยสมเหตุผล ขอให้ทุกท่านโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านเพื่อความสนุกและความบันเทิงเท่านั้น

ผู้เขียน นามปากกา ดอกไม้หนาม ขอสงวนลิขสิทธ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ 2537 และฉบับเพิ่มเติม พ.ศ 2558

ไม่อนุญาตให้คัดลอก ถ่ายรูป แคปหน้าจอ หรือสแกนเนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งของหนังสือเล่มนี้ เพื่อจำหน่ายหรือเผยแผร่ส่งต่อให้กับผู้อื่น หากฝ่าฝืนจะดำเนินการตามกฎหมายให้ถึงที่สุด