จิ้งหรีดไม่คิดเลยว่าแค่เธอสะดุดก้อนหินระหว่างเดินลงจากสะพานลอยจะทำให้เธอมาตื่นขึ้นมาในร่างของจูหรุ่ย อนุของท่านอ๋องที่ถูกเนรเทศให้มาอยู่ที่ค่ายทหารชายแดนเหนือ และที่สำคัญทหารสองหมื่นนายกำลังจะอดตาย
“มี... มีอะไรให้กินบ้างไหม?” เธอถามออกไปตรงๆ ด้วยเสียงที่แหบแห้ง นาทีนี้เธอขออะไรรองท้องก่อนต่อให้เป็นน้ำข้าวต้มก็ยังดี เพราะเธอหิวจนแสบท้องไปหมดแล้ว
นายทหารหนุ่มส่ายหน้าช้าๆ รอยยิ้มขมขื่นปรากฏที่มุมปาก “ไม่มีแล้วขอรับ... ม้าศึกตัวสุดท้าย...ท่านอ๋องสั่งให้เชือดแจกจ่ายไปเมื่อสามวันก่อนหมดแล้ว ตอนนี้แม้แต่นกบินผ่านยังไม่มีให้ยิง”
เธอเห็นสภาพที่น่าเวทนา ทหารบางคนต้มน้ำร้อนเปล่าๆ ดื่มเพื่อประทังความหิว บางคนก็กำลังนั่งแทะกระดูกสัตว์หรือเปลือกไม้
“พระเจ้า... นี่มันนรกบนดินชัดๆ
คำเตือน
นิยายเรื่องนี้เป็นจินตนาการของผู้แต่ง ชื่อตัวละครและสถานที่ไม่มีอยู่จริง ทุกอย่างเป็นเรื่องสมมุติ อาจจะไม่ค่อยสมเหตุผล ขอให้ทุกท่านโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านเพื่อความสนุกและความบันเทิงเท่านั้น
ผู้เขียน นามปากกา ดอกไม้หนาม ขอสงวนลิขสิทธ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ 2537 และฉบับเพิ่มเติม พ.ศ 2558
ไม่อนุญาตให้คัดลอก ถ่ายรูป แคปหน้าจอ หรือสแกนเนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งของหนังสือเล่มนี้ เพื่อจำหน่ายหรือเผยแผร่ส่งต่อให้กับผู้อื่น หากฝ่าฝืนจะดำเนินการตามกฎหมายให้ถึงที่สุด
Guest
