“พี่ตะวัน…ผมบอกแล้วไง ว่าผมจะให้พี่รับผิดชอบ เราเป็นผัวเมียกันแล้ว เรื่องเมื่อคืน…พี่ต้องรับผิดชอบผม”
“ถ้าพี่ไม่ยอมรับผิดชอบผม…ผมจะป่าวประกาศให้สื่อ ให้นักข่าว และแฟนคลับของพี่รู้ให้หมดเลยว่า…พี่ข่มขืนผม และถ้าเรื่องนี้รู้ถึงหูพี่ซี…พี่คิดว่าพี่จะทำไงล่ะ!”
รุ้งตะวันกัดริมฝีปากแน่น มือสั่นเล็กน้อย เธอเงียบนิ่งไปชั่วขณะ เธอรู้สึกถึงแรงกดดันที่เขาสร้างขึ้นมา
รุ้งตะวันสูดหายใจลึก ความกลัวลึกๆ ในใจเริ่มเข้ามา เธอรู้ดีว่าถ้าเรื่องนี้หลุดไป…ชีวิตนางแบบที่กำลังมาแรงอย่างเธอจะต้องพังพินาศ
“ก็…ได้…ฉัน…จะรับผิดชอบ!” เธอพูดเสียงสั่น แต่ชัดเจน
“แต่…มีข้อแม้นะ นายต้องเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ ห้ามบอกใครเด็ดขาด เข้าใจไหม!”
ซันเดย์ยิ้มอย่างพอใจ และเอื้อมมือไปจับมือเธอเบาๆ
“เข้าใจแล้ว…ผมสัญญา ผมจะเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ”