“เฮียเลส! มันไม่จำเป็นต้องถึงขั้นนั้นก็ได้นะคะ!” น้ำชาลุกขึ้นทันที “ชาดูแลตัวเองได้ ชาไม่ต้องการให้เฮียรับผิดชอบอะไรเลยค่ะ!”
“รับผิดชอบ?” อเลสซานโดรหันสายตาคมกริบมาที่เธอเป็นครั้งแรก “ใครบอกเธอว่าฉันจะรับผิดชอบเธอ”
น้ำชาขมวดคิ้ว “ก็…เมื่อคืน…”
“ฉันจะให้เธอรับผิดชอบฉันต่างหาก”
“ห๊ะ!?” น้ำชาตาโต
“ฉันเป็นฝ่ายเสียหาย น้ำชา” เขาพูดต่อด้วยใบหน้าเรียบเฉย “เธอเป็นคนเริ่ม เธอเป็นคนที่ล้ำเส้นฉัน เธอทำให้ฉันเสียสิ่งสำคัญไป”
น้ำชารู้สึกเหมือนโลกหมุน “เดี๋ยวนะคะเฮีย…เฮียหมายความว่าไง?”
“ฉันเสียเวอร์จิ้นให้เธอ” เขาพูดหน้าตาเฉย
“เฮีย!!!” น้ำชาตะโกนหน้าแดงจัด “อะไรนะคะ!?”
“หึ” เขายกยิ้มมุมปากเล็กน้อย “ฉันไม่เคยมีใครมาก่อน เธอเป็นคนทำลายเวอร์จิ้นของฉัน”
“เดี๋ยวค่ะ เฮีย…มันควรจะเป็นชาที่…ที่เสียเปรียบไม่ใช่เหรอคะ!? ชาเป็นผู้หญิงนะคะ!”
“ฉันไม่คิดแบบนั้น” เขาตอบอย่างใจเย็น “สิ่งที่ฉันเสียไป ฉันให้ใครไม่ได้อีก ฉันมีแค่ครั้งเดียว ครั้งแรกของฉัน เธอได้พรากมันไปจากฉันแล้ว”
“โอ๊ยยยยยย เฮีย!” น้ำชากุมหัว "ชางงไปหมดแล้ว!"
นิคตาโตไม่แพ้กัน “มึงเล่นแบบนี้เลยเหรอวะไอ้เลส!”
“ทำไมวะ? กูพูดผิดตรงไหน” อเลสซานโดรมองหน้าเพื่อน “กูไม่เคยมีใคร ก็น้องมึงข่มขืนกู กูแค่จะเรียกร้องความรับผิดชอบกลับมา…มันแฟร์ดีแล้วไม่ใช่เหรอวะ”
นิคถึงกับพูดไม่ออก
“เฮีย…เฮียเล่นแบบนี้ไม่ได้นะคะ! ชาไม่รับผิดชอบเฮียค่ะ!” น้ำชาส่ายหัวรัว ๆ
“เธอไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ” อเลสซานโดรพูดนิ่ง ๆ
“ทำไมคะ! ทำไมชาไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ!” น้ำชาตะโกนถาม
เขาลุกขึ้นเต็มความสูง ก้าวเข้ามาหยุดยืนตรงหน้าเธอ จ้องลึกเข้าไปในดวงตาของเธอจนเธอรู้สึกเหมือนโดนกดด้วยแรงมหาศาล
“เพราะฉันเลือกเธอแล้ว”
Guest
