สัมผัสที่เสียง | นัทฮง

ในโลกของแสงไฟและเสียงปรบมือ…ความรัก คือสิ่งต้องห้าม 

ฮง 

ผมทำได้เพียงฟัง "เสียง" ของเขา แต่ไม่อาจ “สัมผัส” 

นัท 

ผมไม่รู้ว่าต้องทำยังไง…นอกจากอยู่ตรงนี้ เพื่อให้เขาได้ยิน "เสียง" ผมเสมอ 

/////// 

ห้องซ้อมว่างเปล่า ที่ตอนนี้ทั้งห้องมีเพียงแสงไฟสลัว และเสียงฝนตรงหน้าต่างดังเป็นจังหวะเบา ๆ 

นัท (ยืนพิงกำแพง สายตาจ้องฮงที่นั่งก้มหน้า) “มึงจะหนีกูไปอีกนานแค่ไหนวะ” 

ฮง (เงยหน้าช้า ๆ แววตาเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้า ก่อนจะยืนขึ้น)  

“กูไม่ได้หนี…กูแค่ไม่อยากให้มึงพังเพราะกูอีกแล้วอ่ะ” 

นัท (เสียงเริ่มสั่น) “มึงคิดว่ากูจะอยู่เฉย ๆ ดูมึงหายไปง่าย ๆ หรือไง” 

ฮง (กลืนน้ำลาย ก่อนจะฝืนยิ้มเจื่อน) “มันจะดีกับมึงเว้ยนัท ถ้ากูอยู่ห่าง ๆ มึง ... มึงเข้าใจป่ะ” 

(นัทก้าวเข้าไปใกล้ทีละนิด ร่างบางของฮงยังคงยืนนิ่งอยู่ที่เดิม แสงไฟสลัวสะท้อนในดวงตาของทั้งคู่  

พวกเขามองสบตากันราวกับเวลาหยุดเดิน แววตาของนัทเต็มไปด้วยคำถามและความดื้อรั้น  

ส่วนฮงกลับหลบหนีไม่พ้นสายตาคู่นั้น ในอกสั่นไหวทุกครั้งที่ลมหายใจของอีกฝ่ายแตะผิวแก้ม  

ความเงียบระหว่างพวกเขากลายเป็นเสียงดังที่สุดในห้อง)  

นัท “แล้วถ้ากูไม่อยากให้มึงอยู่ห่างล่ะ…กูต้องทำไง” 

//// 

ใครสาวกไอติมถั่วฝากติดตามด้วยน้าาาาาา 🥰 

ทางนี้หลงเข้ามาแล้วออกไม่ได้อีกเลยยยย นัทฮง 🥜🍦