แพ้หมดใจเจ้าเด็กธงเขียว

สายฟ้า กะ ภาคี 

******เมะลูกหมา( แกล้งโง่) & เคะปากหมาขี้งอน****** 

หากจะมีใครถามว่าเจ้าเด็กซื่อบื้อนี่เป็นใคร บอกให้ก็ได้มันเป็นผู้จัดการ ผู้จัดการบ้าน!!! เจ้าของบ้านอย่างผมที่ต้องทำตัวเล็ก ตัวลีบอยู่ตลอดเวลาเมื่ออยู่กับมัน ไม่เข้าใจเหมือนกัน 

ผม ภาคี ทายาทเจ้าของของบริษัทเงินกู้ ทั้งใน และนอกระบบ เอาหมด!!! 

และผมก็ออกทวงหนี้นอกระบบด้วยตัวเอง ปืนผาหน้าไม้ ไม่เคยกลัว 

แต่พออยู่กับเจ้าสายฟ้า คำพูดของมันเหมือนประกาศิตที่สั่งแล้วต้องทำ  

............... 

"เฮ้ย เข้ามาทำไม" 

"เอ้า ก็พี่บอกว่าให้เข้ามาเก็บผ้า" 

"มึงนี่นะ ก็ให้กูอาบน้ำเสร็จก่อนมั้ย โอ้โห!!!" แล้วผมก็เก็บเจ้าภาคีน้อยของตัวเองไว้แทบไม่ทัน ให้เข้ามา ก็เข้ามาจริงๆ  

"มึงเอามารยาทเก็บไว้ที่บ้านหรือยังไงสายฟ้า" เด็กมันไม่ชอบเคาะประตูห้อง มันชอบพรวดพราดเข้ามา 

"ประตูไม่ได้ปิดซะหน่อย" 

"แล้วไง กูโป๊ขึ้นมาทำไง"  

สายฟ้าหน้าแดงยิ้มกริ่ม 

"ก็เห็นสิครับ พี่ก็ถามมาได้" 

"ไอ้นี่!!!" 

จากตอนแรกที่ผมมองว่ามันน่ารัก ตอนนี้มันกลายเป็นเด็กเปรตเด็กเวรไปแล้ว 

"พันผ้าดีๆ ครับเดี๋ยวก็หลุดหรอก" ภาคีรีบตะครุบผ้าของตัวเองไว้ 

"ทำตัวเป็นพ่อกูขึ้นทุกวันนะ" 

ใบหน้าเด็กน้อยที่แสนน่ารัก ตาแป๋วสองมือเท้าคางมองภาคี 

"แล้วผมเป็นอย่างอื่นได้หรือเปล่าล่ะ?" 

.......................... 

ไทป์เมะลูกหมา มารายงานตัวค่ะ ไทป์ที่โพอาจจะสับสน หากไม่ได้อ่านเนื้อเรื่อง ใครชอบไทป์นี้ 

ฝากกดเข้าชั้น กดหัวใจไว้นะคะ และพี่ไรท์ฝากน้องรี้ดกดติดตาม