คนของคุณภัทร

ภัทร ธนภัทร อายุ 31 ปี สูง 186 cm 

ลูกเจ้าของโรงแรมหลายแห่ง (ตำแหน่งรองประธานบริษัท) มีน้องสาว 1 คน 

นิสัย : ทำงานเก่ง ขยันทำงาน เป๊ะ ดุ นิ่งๆ สำหรับคนที่ไม่ค่อยสนิท แต่พอสนิทแล้วจะรู้ว่าเป็นที่ชอบตามใจคนรักมาก ปากแข็ง แต่จริงๆ ใจอ่อน 

เม เมธิตา อายุ 27 ปี สูง 162 cm 

ทำงานมาร์เก็ตติ้ง ลูกสาวคนเดียว เป็นหัวหน้าครอบครัว แม่หย่ากับพ่อตั้งแต่เด็ก 

นิสัย : เป็นคนมีความตั้งใจ ชอบพัฒนาตัวเอง รักครอบครัว อยากให้แม่สบาย ทำทุกอย่างเพื่อแม่ ใจดี รักสัตว์ ขี้สงสาร รักใครรักจริง 

*********************************************** 

ตอนเด็กๆ เขาใจดีกับเธอ เคยสอนการบ้านเธอ คอยซื้อขนมให้ ได้ใกล้ชิดกัน จนเธอรักเขามาตั้งแต่ตอนนั้น แต่พอเขาต้องไปเรียนต่อต่างประเทศ เธอเลยไปบอกรักเขา แต่โดนเขาดูถูกกลับมา คงเป็นเพราะเธอก็แค่ลูกของแม่บ้านทำความสะอาด

ผ่านมาสิบกว่าปี เธอมาปรากฏตัวในบ้านของเขาอีกครั้ง เธอน่ารักเหมือนเดิม แต่สวย และสง่ามากขึ้น จนเขามองไม่ละสายตา ความอยากได้เข้าครอบงำเขาทันที และไม่ว่าจะต้องใช้แผนการอะไร เขาก็จะทำ…เพื่อให้เธอมาเป็นคนของเขาให้ได้

*********************************************** 

‘หนูรู้ว่าเฮียภัทรอยู่สูงกว่าหนูมาก แต่หนู...’ พอลูกสาวของเธอทำท่าทางเหมือนกับว่าจะพูดบางอย่างต่อ แต่ทว่าอีกฝ่ายกลับพูดขึ้นก่อน

‘รู้...แต่เธอก็ยังไม่ตัดใจ เธอก็มั่นใจในตัวเองดีนะ ฉันก็ไม่เข้าใจความคิดของเธอเหมือนกัน ทั้งๆ ที่ระหว่างเรามันไม่ทางที่จะเป็นไปได้ แต่เธอก็ยังไม่ตัดใจจากฉัน แล้วยังกล้าแบกหน้ามาสารภาพความรู้สึกกับฉันอีก ฉันยอมรับในความกล้าของเธอนะ แต่ฉันจะบอกอะไรให้นะเมทิตา คนเรามันอยู่กันคนละระดับกัน มันไม่ทางที่จะมาเจอกันได้ ถึงเจอกันก็เป็นอย่างเธอกับฉันตอนนี้ไง เธอเป็นใคร แล้วฉันเป็นใคร’

“เปลี่ยนไปเยอะเลยนะ ฉันแทบจะจำเธอไม่ได้ แต่ฉันจำน้ำเสียงของเธอได้ดี” เขาเอ่ยขึ้นต่อ

“….”

“ไม่คิดเลยว่าจะได้เจอกันอีก” เสียงทุ้มของเขาเอ่ยขึ้นอีกรอบ แล้วเธอรับรู้ได้ว่าเขากำลังเดินเข้ามาใกล้เธอเรื่อยๆ เธอจึงตัดสินใจหันกลับไปเผชิญหน้ากับเขา

“เพราะเรามันคนละระดับกันใช่ไหมล่ะคะ คุณถึงคิดว่าเมคงไม่มีทางได้เจอกับคุณอีก”

“ยังจำได้เหรอ”

“ใครจะลืมได้คะ คำพูดที่ออกมาจากปากคุณในวันนั้นมันยังวนอยู่ในหัวเมทุกวันนั่นแหละค่ะ” เธอกระแทกเสียงตอบเขา ราวกับจะทำให้คนที่ยืนอยู่ตรงหน้ารู้สึกผิดไปด้วยที่พูดกับเธอแรงๆ แบบนั้น

“แปลว่า...คุณคิดถึงผมทุกวันเลยสิ” เขาพูดพร้อมกับรอยยิ้มที่แสนจะเจ้าเล่ห์ พร้อมกับเดินเข้ามาหาเธอเรื่อยๆ จากที่เธอคิดว่าตัวเองน่าจะได้เปรียบ แต่พอเจอประโยคนี้เข้าไป เธอก็แทบจะไปไม่เป็น

“ตอนแรก…กูก็ไม่ได้ขนาดนั้นหรอก แต่พอได้ยินว่ามีคนสนใจเยอะ กูเลยสนใจมากกว่าเดิม เพราะงั้น...มึงส่งมาให้กูซะ”

‘เหอะ! ฝัน!’ ไอ้กันรีบปฏิเสธผมทันที หรือไอ้เพื่อนคนนี้มันจะเก็บเธอไว้กินเอง ผมไม่ยอมหรอกนะ เธอต้องเป็นของผมคนเดียวเท่านั้น ใครหน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ์ 

“อย่าบอกนะว่ามึงจะเก็บไว้กินเอง”

‘ป่าว…แค่จะบอกว่าคุณเมเขาไม่มีทางตกลงแน่ ไม่ว่ามึงจะยื่นข้อเสนออะไรก็ตามเหอะ คุณเมไม่มีทางรับแน่’

อะไรที่ทำให้มันมั่นใจในตัวเมทิตาขนาดนั้น? 

“ฉันยังไม่ได้พูดว่าจะไปดูงาน”

“แล้ว…เราออกมาข้างนอกทำไมคะ”

“กินข้าวไง”

แค่นั้น? 

“คะ? …”

“เที่ยงแล้ว ก็ต้องกินข้าว ผมไม่ใช้งานพนักงานหนักจนไม่ให้พักกินข้าวหรอกนะ”

“คะ แค่นี้เลยเหรอคะ”

“แค่นี้”

“คิดอะไรอยู่”

“คะ? เอ่อ เปล่าค่ะ แค่สงสัยว่าจริงๆ เมพักกินข้าวของโรงอาหารบริษัทก็ได้ ทำไมคุณภัทรถึง….”

“เพราะปรินไม่อยู่ เธอเลยต้องมาแทน ฉันไม่ชอบกินข้าวคนเดียว”

“คุณภัทร…สูบบุหรี่เหรอคะ?”

“อืม…ทำไม อย่าบอกนะว่าเพราะฉัน”

“เมแพ้กลิ่นบุหรี่ค่ะ พอได้กลิ่นแล้วจะเวียนหัว จะอ้วก”

“เห้อ…น่ารำคาญจริง”

“แพ้แล้วทำไมไม่บอก”

“ก็คุณภัทรไม่ได้ถาม”

“นี่เธอ…เหอะ เหลือจะเชื่อเลย”

“ให้ผมขับรถตามไปส่งที่บ้านนะ”

“เอ่อ…ไม่ต้องหรอกค่ะคุณภัทร เมเกรงใจค่ะ”

“มันดึกแล้ว ผมชวนคุณมา ก็ต้องดูแลให้ดี”

คำเตือน 

นิยายเรื่องนี้เกิดจากจินตนาการของผู้แต่งเท่านั้น ชื่อ บุคคล สถานที่ และอาชีพเป็นเพียงเรื่องสมมติขึ้นมา ไม่ใช่ความจริง  

ผู้เขียนไม่มีเจตนาที่จะพาดพิงผู้ใด อาจจะมีคำพูดที่ไม่สุภาพของตัวละคร มีการบรรยายเกี่ยวกับเพศ  

และเหตุการณ์ที่ไม่ควรทำตาม โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน 

*เรื่องนี้ไม่มีนอกกาย นอกใจ จบสุขนิยม* 

รักโรแมนติก และดราม่านิดหน่อยค่ะ 

ไรท์จะพยายามอัพทุกวันเวลา 18.00 น. จนกว่าจะปล่อยอีบุ๊ค อ่านฟรีจนจบ หลังปล่อยอีบุ๊คจะอัพ 2-3 วัน ต่อสัปดาห์  

ถ้าไม่อยากพลาดความเคลื่อนไหว กดใจ และเพิ่มเข้าชั้นไว้ด้วยนะค้า 😊 

ขอสงวนตอนพิเศษไว้เฉพาะในอีบุ๊คเท่านั้นค่ะ