ตัวอย่าง
“พี่จะไปไหนเรายังคุยกันไม่เสร็จเลยนะ!”
“พี่ต้องเข้าออฟฟิศ”
“ทำไมต้องเข้าไปด้วย ไปเช็คงานเหรอ ส่งอีเมลมาไม่ได้หรือไง”
“นิศา อย่างี่เง่าได้ไหม!”
“ไฟล์ใหญ่ส่งไม่ได้อย่างนั้นเหรอ ข้ออ้างเดิมๆ ควรหาวิธีแก้ไขนะ ไหนบอกว่าเก่งหนักเก่งหนา!” ชนนิศาตวาดออกมาสุดเสียง ไม่ซ่อนสายตาโกรธเคือง ถึงเธอไม่ได้เชี่ยวชาญเรื่องคอมพิวเตอร์ แต่ก็ไม่โง่ถึงขั้นไม่รู้เรื่องอะไรเลย!
กันต์ธรณ์ส่ายหน้าระอา “เค้าเก่งกว่าเธอละกัน เก่งกว่าเธอทุกอย่าง พี่บอกแล้วไงว่างานพวกนี้มันไม่ได้ง่ายเหมือนกวาดบ้าน ซักผ้า ปรุงน้ำแกง” เขาพ่นวาจาดูแคลนออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว
ชนนิศาชาวาบไปทั้งตัว หัวใจปวดร้าวไปหมด “ดูพี่ชื่นชมเค้าซะเหลือเกินนะคะ!”
“พี่แค่พูดความจริง!”
คนเป็นภรรยากลืนน้ำลายเหนียวหนืดลงคออึกใหญ่ “ถ้าดีเลิศเลอขนาดนั้น ทำไมไม่ขอเค้าแต่งงานเลยล่ะ จะได้ช่วยกันทำธุรกิจให้เจริญรุ่งเรืองได้กำไรร้อยล้านพันล้าน นิศาจะหลีกทางให้!” เธอเหนื่อยและสู้คนเดียวไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว
“เธออย่ามาประชดพี่นะ!”
“นิศาไม่ได้ประชดค่ะ เราหย่ากันดีกว่า!” ฟางเส้นสุดท้ายได้ขาดสะบั้นลงแล้ว
“อย่ามาอวดดีกับพี่!”
“นิศารู้สึกว่าตัวเองไม่มีอะไรดี รู้สึกไร้ค่า ไร้ประโยชน์ ไม่เคยสร้างความภูมิใจอะไรให้พี่เลย!” ความอัดอั้นในอกถูกปล่อยออกมาด้วยท่าทีดุดัน
“ก็เปลี่ยนแปลงตัวเองซะสิ!” เขาไม่ยอมอ่อนข้อ
“เราหย่ากันดีกว่าค่ะจะได้จบๆ” เธอเชิดหน้าขึ้นสูง แววตาแฝงความท้าทายเต็มเปี่ยม ยิ่งทำให้คนมองไม่ชอบใจเข้าไปใหญ่
“หย่าก็หย่า แต่บอกไว้ก่อนนะ เธอจะไม่ได้อะไรสักบาทเดียว ถ้าก้าวขาออกไปจากบ้านหลังนี้ ห้ามกลับเข้ามาอีก และห้ามวิ่งแจ้นไปอาศัยพ่อแม่พี่เด็ดขาด!” หล่อนไม่เคยพูดแบบนี้ คงคิดว่าเขาจะง้อ ไม่มีทาง!
ชนนิศาหัวใจแตกสลายไม่เหลือชิ้นดี
เราจะรู้ตัวว่ารักมากแค่ไหนก็ตอนที่เสียเขาไปแล้ว ...
Guest
