แฟนเก่า คนโปรด

โรสจรินทร์หญิงสาวผู้แบกรับภาระหนี้สินไว้มากมาย หลังจากเลิกรากับอดีตแฟนหนุ่มสุดหล่ออย่างเตชินผู้เป็นรักแรก เธอใช้ชีวิตอย่างยากลำบาก ต้องทำงานหาเลี้ยงชีพและใช้หนี้ไปวันๆ โดยไม่เคยคิดจะกลับไปหาเขาอีก ทว่าโชคชะตาก็เล่นตลกเมื่อทั้งคู่กลับมาพบกันอีกครั้ง  

เตชินยังคงเป็นผู้ชายที่เอาแต่ใจและเจ้าเล่ห์ไม่เปลี่ยน เขาใช้อำนาจและทุกวิถีทางเพื่อรื้อฟื้นความสัมพันธ์กับโรสจรินทร์ให้กลับมาเหมือนเดิม และการกลับมาพบกันอีกครั้งก็เริ่มต้นขึ้นด้วยเกมรักที่ร้อนแรง  

โรสจรินทร์พยายามปฏิเสธและขัดขืนอย่างเต็มที่ แต่เธอก็ไม่อาจต้านทานแรงปรารถนาของเขาได้เลยแม้แต่น้อย อดีตแฟนหนุ่มยังคงตามตอแยและแสดงความเป็นเจ้าของเธออย่างออกนอกหน้า ในขณะที่เธอเองก็สับสนในความรู้สึกของตัวเอง ทั้งโกรธที่เขาไม่ยอมปล่อยเธอไป และยังคงหวั่นไหวกับความรักที่ไม่อาจลืมเลือนได้ 

“งั้นแก้ใหม่ทั้งหมด แล้วเอาไปส่งให้ผมตอนสองทุ่มที่คอนโด” เตชินพูดเสียงเรียบ แต่แฝงไปด้วยอำนาจ โรสจรินทร์เบิกตากว้างด้วยความตกใจ 

“คุณเตชิน!” เธอร้องออกมาอย่างไม่พอใจ  

“เดี๋ยวผมขอไลน์ของคุณเอาไว้ด้วยนะ” 

“เอ่อ..คุณเตชินคะ!!!...ขอเป็นสถานที่อื่นได้มั้ยคะ” เธอพยายามจะปฏิเสธ และรู้ดีว่าการไปที่คอนโดของอดีตแฟนหนุ่มเพียงลำพังมันก็ไม่พ้นไปขึ้นเตียงกับเขา อิงฟ้าสัมผัสได้ถึงความต้องการบางอย่างในดวงตาของเขา...ที่มันไม่ใช่แค่เรื่องงาน 

“ผมไม่สะดวก” เตชินตัดบททันควัน น้ำเสียงของเขาบ่งบอกถึงอำนาจที่เหนือกว่าอย่างชัดเจน  

“และถ้าคุณอยากให้โปรเจกต์นี้ผ่านละก็!!!...คุณจะต้องเป็นคนมานำเสนอผลงานด้วยตัวเองที่คอนโดของผมเท่านั้น” 

โรสจรินทร์กลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ใบหน้าของเธอซีดเผือด ถึงแม้ว่าจะเป็นโอกาสก้าวหน้า และความฝันที่จะเริ่มต้นชีวิตใหม่อยู่แล้ว แต่เธอก็ยังคงลังเลอยู่ดี 

ในจังหวะนั้นเอง หัวหน้างานของเธอก็เดินเข้ามาหาเตชินด้วยรอยยิ้ม 

“ติดปัญหาตรงไหนหรือเปล่าคะ คุณเตชิน มีอะไรให้แก้ ก็บอกน้องโรสได้เลยนะคะ” หัวหน้างานของเธอรีบบอกด้วยว่าเขาคือลูกค้าคนสำคัญ 

“พอดีผมอยากเห็นขั้นตอนของโปรเจกต์ครับ ยังไงผมอยากให้คนของคุณไปนำเสนอผลงานให้ผม เป็นช่วงเย็นนี้ ไม่ทราบว่าคนของคุณสะดวกไหมครับ” เขาบอกหน้าตาเฉย พร้อมกับส่งสายตาข่มขู่มาที่เธอ 

คำพูดของเตชินทำให้หัวหน้างานของโรสจรินทร์ยิ้มกว้างขึ้นไปอีก ก่อนจะรีบเอ่ยขึ้น “สะดวกค่ะ สะดวก! เดี๋ยวคุณเตชินนัดกับน้องโรสได้เลยนะคะ” 

“โรสจ๋า!!! เดี๋ยวหนูรีบแก้งานให้คุณเตชินตามที่เค้าสั่งเลยนะ เสร็จแล้วก็เอาไปนำเสนอคุณเค้าที่บริษัทด้วยล่ะ” หัวหน้างานหันมาสั่งโรสจรินทร์เสียงเข้ม 

“ได้ค่ะ พี่ลูกตาล” เธอตอบอย่างจำยอม หัวใจเต้นรัวด้วยความกังวล เธอรู้สึกเหมือนถูกบีบให้จนมุม สิ้นเสียงหัวหน้างานก็เดินจากไป ทิ้งไว้ให้เธอเผชิญชะตากรรมด้วยตนเอง 

“เอาเบอร์โทรและไลน์ของคุณมา ผมอยากเห็นความคืบหน้าของงานระหว่างที่รอ” เตชินเอ่ยขึ้นอีกครั้ง ดวงตาจับจ้องไปที่โรสจรินทร์อย่างไม่วางตา 

“คุณโทรเข้ามาที่บริษัทก็ได้นี่ค่ะ” โรสจรินทร์พยายามบ่ายเบี่ยง เตชินถอนหายใจราวกับไม่พอใจ 

“เอาเบอร์คุณมา ไม่งั้นผมจะเรียกหัวหน้างานมาคุยอีกรอบ” เขาขู่เธอ 

โรสจรินทร์ทำได้เพียงถอนหายใจ เขาไม่เคยเปลี่ยนเรื่องการควบคุมอารมณ์และการเอาแต่ใจตัวเองเลย หญิงสาวหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอย่างลังเล ก่อนจะยื่นให้เขา เตชินรับไปแล้วลองปลดล็อกด้วยรหัสที่เขาจำได้เป็นอย่างดีว่าเธอเคยใช้รหัสนี้เป็นประจำ ถึงแม้จะเป็นโทรศัพท์เครื่องใหม่แล้วก็ตาม แล้วมันก็คือรหัสเดียวกันจริง ๆ รหัสที่เขาไม่มีวันลืม เตชินยิ้มมุมปากอย่างมีชัย ก่อนจะกดบันทึกเบอร์และแอดไลน์ของเธอเข้าเครื่องของตัวเอง 

“แล้วผมจะทักมาหา...รบกวนคุณไปให้ตรงเวลาด้วยล่ะ คุณโรสจรินทร์” เสียงเข้มของเตชินเอ่ยทิ้งท้าย ก่อนที่เขาจะเดินจากไป ทิ้งให้โรสจรินทร์ยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น เธอรู้ดีว่าเขาต้องการเล่นเกมกับเธอ หญิงสาวไม่รู้เลยว่าจุดจบของมันจะเป็นอย่างไร เธอได้แต่ยืนถอนหายใจ