มาเฟียสาวขอรักคุณแม่ลูกหนึ่ง

“ถ้ามึงตีเด็ก กูยิง”  

น้ำเสียงเย็นยะเยือก ไร้ความลังเล  

แต่มากพอจะทำให้คนฟังตัวแข็งทื่อเหมือนโดนตรึงไว้กับที่  

ชายคนนั้นเหล่มองปลายกระบอกปืน ก่อนมองเจ้าของอาวุธสีดำสนิท  

ชายร่างผอมแห้งตัวสั่น เมื่อเห็นว่าไม่ได้มีเพียงผู้หญิงตัวสูงที่ยืนอยู่ลำพัง  

ยังมีผู้ชายสวมชุดดำหน้าตาน่ากลัวยืนล้อมเขาไว้อีกจำนวนมาก  

ซินเหยาเคาะปลายกระบอกปืนลงข้างขมับไอ้ผู้ชายหน้าตัวเมียสองครั้ง มันยืนสั่นทำตัวไม่ถูก 

“อย่ายิงผมเลยครับ ผมกลัวแล้ว” 

“ทีตอนตบผู้หญิงตีเด็กกูเห็นเก่งนักนะมึง” มาเฟียสาวแสยะยิ้ม 

-------------------------------- 

‘เดี๋ยวแม่ยิงร่วง! ยัยเด็กตัวกลม’  

‘เบอะ!’ นั่นเสียงน้องยูมิ คำนี้จะเอ่ยเมื่อไม่พอใจทำนอง ‘เชอะ!’  

แต่เจ้าตัวจิ๋วยังพูดไม่ได้เลยส่งเสียงแบบนี้แทน  

น้องยูมิสะบัดหน้าใส่มาเฟียสาว  

แสดงท่าทางรังเกียจอย่างชัดเจน  

จนคนเป็นแม่ต้องโอบกอดลูกสาวแน่นขึ้นเพราะกลัวจะถูกคนตรงหน้าเอามีดมาจ้วง 

‘ลูกเอ๊ย! นั่นมาเฟีย อย่าไปหือกับเขา เราจะซวย…’