ไม่มีนอกกายนอกใจ จบดี ฟีลกู๊ด? (ถ้าคิดว่าชีวิตนี้ยังขมไม่พอ เชิญคุณนักอ่านติดตามได้เลยค่ะ :P)
****แนะนำ - พระเอกไม่รู้จะธงเขียว ธงแดง หรือธงดำกับนายเอก (เหมือนเป็นไบโพล่าร์) แต่บางทีก็โบ้, เหล่าอนุในตอนต้นเรื่องเปรียบเหมือนแฟนเก่า****
****คำเตือน – Mpreg, นายเอกเปลี่ยนเพศรอง****
“ลือกันว่าเมื่อยามเข้าห้องหอ มิเคยมีผู้ใดเลยที่จักสามารถทนความใหญ่โตและพละกำลังที่แข็งแกร่งปานพญาเสือของท่านได้ ยังมิทันจะเสร็จกิจก็เป็นลมล้มพับคาเตียงเสียก่อนทุกรายไป!”
แต่ไม่ใช่กับนายเอกผู้น่าสงสาร ทาสคนโปรดที่เก่งในเชิงหมัดมวยและรู้หนังสือผู้นี้ ซ้ำยังมีกลิ่นหอมของดอกไม้หายาก ที่ทำให้ท่านเจ้าคุณเดโชราชสงคราม (เสือ) อหัสกร (Enigma) เจ้าของส่วนสูง 4 ศอก (2 เมตร) ยิ่งหลงใหลภมร (Alpha) หนุ่มผู้นี้จนหัวปักหัวปำ
“กลิ่นดอกอวบดำของเอ็งมิรู้ว่าจักหอมหรือจักเหม็นดี แต่พอได้กลิ่นแล้วสมองข้าโล่งนัก”
“กลิ่นดอกบุนนาคของท่านเจ้าคุณก็หอมเย็นเหลือเกินขอรับ ผู้ใดได้กลิ่นก็คงจักหลงใหล แลชื่นใจที่ได้สูดดม”
แต่นายเอกกลับปฏิเสธ ไม่ยอมตกลงเป็นเมีย เพราะเข้าใจผิดว่าท่านเจ้าคุณแต่งเมียคนใหม่เข้าเรือน
“ฉันดูออก ว่าเจ้าก็มีใจให้กับข้า...ใช่หรือไม่เล่า? มิเช่นนั้นก็คงจักมิยอม...”
“ท่านเจ้าคุณเข้าใจผิดแล้วล่ะขอรับ”
“หมายความว่ากระไร?”
“หมายความว่าบ่าวมิได้มีใจให้ท่านเจ้าคุณขอรับ ท่านเจ้าคุณลืมไปแล้วหรือขอรับว่าบ่าวเป็นภมร”
“แล้วมันอย่างไร? ผู้ใดบัญญัติว่าภมรจักมีผัวมิได้ หา?!”
Guest
