เล่ห์รักมนต์จันทรา

###_นิยายเรื่องนี้แต่งเอาไว้เมื่อ 7 ปีที่แล้ว แต่ม่ายยยยจบ >< ตอนนี้นำกลับมารีไรท์ใหม่ อ่านเพลินๆ พอนะคะ อย่าคิดมาก ขอบคุณค่า ^^_### 

เรื่องย่อ*** 

มิเกลถูกส่งมาเป็นเจ้าสาวเพื่อเชื่อมสัมพันธ์สองแคว้น แต่แคสเซียสก็เกิดหลงรักมิเกลเข้าจริงๆ ทั้งคู่มีลูกด้วยกันก่อนแต่งงาน หลังจากนั้นมิเกลเกิดเผลอใจไปหลงรักกันนาร์ พอมาวันนึงมิเกลดันไปรู้ว่าที่กันนาร์เข้ามาหลอกให้รักเพราะหวังผลประโยชน์ ขณะเดียวกันแคสเซียสก็ไปล่วงรู้ความลับว่าเมียมีชู้ เลยไล่มิเกลออกจากปราสาท ส่วนเรื่องต่อจากนั้นไปติดตามในนิยายเอาจ้า

ชาติที่แล้ว... 

"กันนาร์ หนีไปกับข้าเถอะ ได้โปรด ละทิ้งทุกสิ่งที่นี่แล้วไปกับข้า!!!" มิเกล (Miguel) เอ่ยขอด้วยน้ำเสียงอ้อนวอนปานจะขาดใจ 

"งั้น...ในคืนพระจันทร์เต็มดวงที่จะถึงนี้ เจ้าไปรอข้าที่ต้นน้ำหัวมุมเหนือนอกตัวปราสาท ข้าจะรีบไปให้เร็วที่สุด" กันนาร์ (Gunnar) แนบฝ่ามือหนาภายใต้ถุงมือหนังไปบนแก้มอิ่ม พร้อมส่งสายตาลึกซึ้งชวนพิศวงให้กับอีกฝ่าย 

ขณะที่มิเกล หลับตาพริ้มเพื่อซึมซับบรรยากาศที่ดูอบอวลไปด้วยกลิ่นอายแห่งความรัก

'อา... เขารักชายผู้นี้เหลือเกิน' 

ส่วนอีกฟากฝั่งนึง... 

"นายท่าน! ข้าน้อยมีบางสิ่งที่อยากให้นายท่านได้ลองตรวจสอบดูสักหน่อย" ทหารยามยื่นซองจดหมายสีน้ำตาล ที่ปิดผนึกด้วยน้ำตาเทียนให้กับผู้บัญชาการสูงสุด 

ร่างสูงโปร่งของดยุกแห่งเมืองเด็กซ์ตอนน่าร์ (Daxtonar) หันกลับมา ก่อนจะวางบรรดาสารจากหัวเมืองต่างๆ ลงบนโต๊ะ แล้วยื่นมือมารับเพื่อเปิดออกอ่าน 

แคสเซียส (Cassius) ขยำสารในมือทิ้งลงพื้นทันที สายตากร้าวฉายแววร้ายกาจรุ่งโรจน์ จนบรรดาอัศวินผู้คุ้มกายยังนึกหวาดหวั่นยามที่เหลือบไปเห็น 

"เจ้านั่น...มันกล้าทำกับข้าเยี่ยงนี้ได้อย่างไร!!!!!" น้ำเสียงที่เจือไปด้วยความปวดร้าว ถูกเอ่ยออกจากริมฝีปากของผู้เป็นเจ้าของที่กำลังยืนสั่นสะท้านไปด้วยความโกรธเกรี้ยว 

"นายท่าน!..." แมวเมนคูนขนฟูฟ่องที่เคยนั่งนิ่งพลางเลียขนนุ่มๆ อยู่บนโต๊ะทำงานมาเกือบชั่วโมง รีบเอ่ยทักท้วงแล้วเยื้องกายเข้าใกล้นายเหนือหัว ก่อนจะกระโดดกลายร่างเป็นอัศวินหนุ่มรูปงาม เขาโค้งคำนับให้กับเจ้าชีวิต

"...ท่านควรจะใจเย็นก่อน ให้ข้าน้อยได้ลองตรวจสอบเรื่องนี้..."

"จักต้องตรวจสอบไปเพื่ออันใด? ในเมื่อครานั้นเจ้าก็เห็นกับตาเหมือนๆ กับข้า ข้ารึสู้อุตส่าห์ให้อภัยมัน! แต่มันก็หาจดจำไม่! พอเสียทีกับคำลวง!!! เหล่าอัศวินข้า? เจ้าจงเตรียมตัวให้พร้อม คืนนี้ข้าจักต้องรู้ให้ได้ ว่าไอ้ชายชู้ที่คิดจะตีตนเสมอข้า มันคือใคร?" 

แคสเซียสยืนตัวสั่นด้วยความโกรธ สองมือกำแน่นภายใต้ถุงมือหนัง แววตาแดงฉานที่น้อยครั้งจะปรากฏให้เห็น เขาออกรบมานับร้อยครั้ง กรำศึกมาแทบทุกสมรภูมิ หาได้มีอารมณ์แตกร้าวดังเช่นวันนี้ไม่!

.

.

ณ ชาตินี้... 

"ฮึก...ฮืออออ...จันทร์เจ้าขา ช่วยผมด้วย ปลดปล่อยผมไปจากนรกขุมนี้ที" มิกกี้ประสานมือเล็กเข้าหากัน ก่อนจะคุกเข่าภายใต้แสงจันทรา คืนนี้เป็นคืนพระจันทร์เต็มดวง แสงที่ส่องลงมาจึงสว่างไสวอย่างกับแสงไฟสปอร์ตไลท์ เผยให้เห็นรอยเขียวช้ำตามเนื้อตัว ปากที่แตกจนบวมเจ่อ เลือดที่ไหลรินออกมาก่อนหน้านั้นแห้งเหือดไปแล้ว ตาซ้ายปวมจนปิดสนิท 

เสียงสั่นไหวของบางสิ่งในพุ่มไม้ตรงหน้า ทำให้มิกกี้ต้องเงยหน้าขึ้นมองอย่างหวาดหวั่น ร่างเล็กกระพริบตากลมโตสีน้ำตาลภายใต้น้ำตาพราว แล้วเพ่งสายตาเพื่อมองหาต้นตอ จนในที่สุดร่างสีขาวขนฟูฟ่องของแมวเมนคูนตัวหนึ่งก็โผล่ออกมา 

มันก้าวเท้าเยื้องย่างมาหาเขาอย่างเชื่องช้า ตากลมเล็กสีฟ้าหรี่มองเขาอย่างน่าสงสัย 

"เจ้าอยากหลุดพ้นจริงหรือไม่?" มันเอ่ย 

มิกกี้เบิกตาโพลงด้วยความตกใจ ปากอ้าค้างน้อยๆ เขาผงะล้มหงายหลังลงนั่ง ก่อนจะค่อยๆ คลานถอยหลังหนีสิ่งมีชีวิตที่น่ากลัวตรงหน้า

v

v

v

อยากอ่านมั้ย....^^ รีวิวเอย เม้นท์เอย จงมาาาาาา...