[นิยายแปล] After The Infrastructure Game, I Became The Creator

⚠️ คำเตือนเนื้อหา (Warning) :

• นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายวาย ชายรักชาย

• มีเนื้อหาตลกล้อเลียนระบบ/เกม/พระเจ้าในเชิงแฟนตาซี

• ตัวละครมีความคลั่งรักแบบแปลก ๆ และอาจมีพฤติกรรมเกินจริงเพื่อความบันเทิง

• โลกในเรื่องไม่อิงหลักตรรกะความเป็นจริง 100% โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

• มีฉากบ้า ๆ บอ ๆ สไตล์ตัวเอกไม่รู้ตัวว่าเป็นพระเจ้า และเมะแอบเป็นไรเดอร์ส่งของ

🔸แปลไทยโดยไม่ใช่เจ้าของลิขสิทธิ์ต้นฉบับ

🔸จัดทำขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ไม่มีเจตนาละเมิดลิขสิทธิ์อาจแปลไม่ตรง100%

🔸หากมีLCแล้วสามารถแจ้งมาได้เลยทางเรายินดีลบออก

🔸 ไม่ชอบสามารถกดออกได้เลยค่ะ 

🔸อัพทุกวันน๊า

- ต้นฉบับจีน: https://www.fanmtl.com/novel/shu257926.html

- ต้นฉบับจีน (JJWXC) : https://www.jjwxc.net/onebook.php?novelid=6849069

- ต้นฉบับอังกฤษ (Novel Updates) : https://www.novelupdates.com/series/after-the-infrastructure-gamei-became-the-creator/

- ต้นฉบับอังกฤษ (KnoxT) : https://knoxt.space/category/after-the-infrastructure-game-i-became-the-creator-bl/

สิ้นสุดโลก…

แผ่นดินแห้งแล้ง อาหารขาดแคลนฝูงอสูรร้ายจากฝันร้ายทำลายทุกสิ่ง ไล่ล่าผู้คนอย่างไร้ปรานี

“การมีชีวิตอยู่” กลายเป็นสิ่งฟุ่มเฟือยที่สุดในโลกใบนี้ เมื่อโลกทั้งใบกำลังจะจมลงสู่ห้วงเหวแห่งความสิ้นหวัง ปาฏิหาริย์ก็ปรากฏขึ้นอย่างไม่มีใครคาคิด

“ทูตสวรรค์” ได้ช่วยเหลือเหล่าสิ่งมีชีวิตล่าอสูรร้าย และสร้างผืนดินบริสุทธิ์ผืนสุดท้ายขึ้นในยุคสุดท้ายมนุษย์ต่างพากันเรียกที่แห่งนั้นว่า“นครแห่งความหวัง”

เหอฟาง ชายหนุ่มผู้มีอาการวิตกกังวลทางสังคมขั้นรุนแรงเขาไม่ออกจากบ้านมาเป็นเวลากว่าสามปีแล้วกิจวัตรประจำวันของเขามีแค่ กิน นอน และเล่นเกม

วันหนึ่ง เหอฟางลุกออกจากบ้านด้วยเหตุผลบางอย่างกลับพบว่า…ท้องถนนเงียบสงัดและผู้คนที่เดินผ่าน ล้วนแต่หล่อเหลาและงดงามราวกับหลุดมาจากนิตยสารทันใดนั้นเอง มีขอทานในสภาพมอมแมมคนหนึ่งวิ่งพรวดออกมาก่อนจะโผเข้ากอดขาเขาไว้แน่น พร้อมร้องไห้สะอึกสะอื้น

“พระเจ้าโปรด! ได้โปรดให้ข้าอยู่ด้วยเถอะ!”

เหอฟางผู้กลัวคนแทบทรุดเขาทำอะไรไม่ถูกเลยแม้แต่น้อย รีบประคองขอทานขึ้นมาแล้ว…ก็วิ่งหนีออกจาก “ที่เกิดเหตุ” อย่างรวดเร็ว!ด้านหลัง เขาไม่ได้เห็นแววตาของขอทานที่มองตามหลังเขาไป ขอทานน้ำตาคลอเบ้า เขารู้สึกเหมือนได้รับ “การชำระล้าง” จากผู้สร้าง

“เป็นเกียรติสูงสุดแล้วในชีวิตข้า!”

ผู้คนที่ยืนดูเหตุการณ์ ต่างมองเขาด้วยสายตาอิจฉาและริษยา“หมอนั่นโชคดีจริง ได้รับความเมตตาจากผู้สร้าง!”“ให้เขาทำงานกับฉันเถอะ เผื่อฉันจะได้โอกาสสบตากับท่านผู้สร้างบ้าง!”

ขณะเดียวกัน เหอฟางกลับถึงบ้านด้วยหัวใจที่อ่อนล้าเขาร้องไห้พลางกดสั่งชานมแก้วโปรดเพื่อปลอบใจตัวเองแต่เขาหารู้ไม่ว่า

“พระเจ้าผู้ศักสิทธิ์” ผู้ยิ่งใหญ่ ผู้เมตตาผู้คนในวันสิ้นโลก กำลังส่งของให้เขาอยู่!แม้จะทรงอำนาจและสง่างามในสายตาชาวเมืองแต่เมื่อไม่มีใครอยู่ใกล้ จอมเจ้าผู้นี้กลับใส่ชุดยูนิฟอร์มส่งอาหารสีเหลือง

ขี่อสูรแปลงร่างที่กลายร่างเป็น…สกู๊ตเตอร์ไฟฟ้าแบบสองล้อเล็กจิ๋ว!เสียงล้อกลิ้งไปบนถนนเบา ๆ

เจ้าสัตว์ร้ายผู้เคยคำรามในสนามรบ บัดนี้กลายเป็นยานพาหนะคู่ใจของผู้ส่งอาหารในกระจกมองหลังจอมเจ้าเมืองผู้มีผมยาวสีทองสลวยกำลังหวีผมอย่างกังวลเขาถามสัตว์ร้ายของตนเบา ๆ ว่า

“วันนี้ข้าดูดีพอไหม? คิดว่าเขาจะชอบข้าไหม? จะมีโอกาสเริ่มต้นรักกับผู้สร้างไหมนะ…”

แต่ไม่กี่นาทีต่อมาเขากลับมาอีกครั้งด้วยสีหน้าผิดหวังสุดขีด

“เขาไม่เห็นข้าเลย… เขาบอกให้ข้าวางของไว้หน้าประตูเหมือนเดิมงือออออออออออออ”

เหอฟางกลับมานั่งที่หน้าจอคอมพิวเตอร์เปิดเกมสร้างเมืองในโลกหลังหายนะที่เขาเล่นมานานถึงสามปี

เกมนั้นชื่อว่า “Doomsday City-Building”

และในเกม รูปปั้นของจอมเจ้าเมืองกำลังหลั่งน้ำตา เหอฟางขมวดคิ้ว“เควสต์เหรอ? มีภัยพิบัติใหม่อีกแล้วเหรอ? หรือฝันร้ายบุกโจมตีอีก?”

เควสต์บังคับ: ปลอบโยนพระเจ้าผู้ร่ำไห้

(โปรดมอบจูบอันล้ำค่าของคุณ เพื่อปลอบใจพระเจ้าผู้ศักสิทธิ์)

…เหอฟางปีนขึ้นไปยังรูปปั้นขนาดมหึมายืนอยู่บนไหล่ของมันวางมือบนแก้มที่เย็นเฉียบและจูบเบา ๆ ที่หางตาเพื่อปลอบโยนหัวใจที่เศร้าของ “ผู้พิทักษ์เมือง”…ซึ่งอาจกำลังตกหลุมรักผู้เล่นอย่างเขาเข้าเต็มเปาแล้วก็ได้