ดีแลน • ฟลิน
พี่ชายข้างบ้าน | น้องชายข้างบ้าน
พึ่งจะเอนตัวลงนอนได้ครู่เดียว ประตูห้องก็เปิดออก เขาหันไปมองแต่ไม่ได้เอ่ยทัก เพื่อนน่าจะมาบอกลากันกลับ
แต่มีคนมาแค่คนเดียว เข้ามาปิดประตูและตรงมาที่เตียง เขามองอย่างแปลกใจ คิดว่าเพื่อนจะแกล้งอะไร แต่เปล่าเลย คนนั้นเปิดผ้าห่มที่ปลายเตียงก่อนจะมุดเข้ามา คลานมาบนขาเขาแล้วหยุดตรงเอว แล้วซุกลงไปที่เป้ากางเกง!
ดีแลนอึ้ง รู้สึกได้ชัดเจนว่าใบหน้าแนบติดอยู่ที่ใจกลางตัว ลมหายใจร้อนๆ พ่นใส่น้องชายของเขาเต็มๆ
หายอึ้งแล้วก็รีบเปิดผ้าห่มดูว่าใครที่มาแกล้งแปลกๆ แบบนี้ แต่ก็เป็นเขาที่ต้องตกใจ เพราะใบหน้านั้นเป็นคนคุ้นเคยที่ค่อยเฝ้ามองมาตลอด
“น้องฟลิน!”
เจ้าของชื่อสะดุ้งแล้วกอดเอวสอบหมับ มุดหน้าลงไปหาเจ้าดีแลนน้อยอย่างตกใจ สมองมึนเบลอไปชั่วขณะ
เจ้าของแกนกายตัวเกร็งขึ้นมาทันที คนที่ชอบกำลังเอาหน้าแนบชิดอยู่กับตรงนั้นของเขา ทำเอาเลือดสูบฉีดจนมึนเมาไปมากกว่าเดิม เขาลูบหน้าอย่างคนทำอะไรไม่ถูก ได้แต่บอกให้ตัวเองใจเย็นๆ เข้าไว้
แน่นอนว่าส่วนหนึ่งในร่างกายของเขาไม่ยอมใจเย็นลงง่ายๆ แน่
“น้องฟลิน…นายเมาแล้วใช่ไหม” เขาว่าแล้วพยายามช้อนศีรษะน้องขึ้นมา ไม่ให้ไปโดนบางสิ่งที่แข็งขึงขึ้นมาแล้วอย่างรวดเร็ว
แต่อีกคนกลับดื้อนัก จับมือเขาออก แล้วมุดลงไปใหม่ พอเขาเอามือปิด น้องเขาก็เอามือเขาออกอีก
“ฟลิน หยุดมุดได้แล้ว… ” พี่แข็งหมดแล้วครับคนดี
“นายมาหาพี่แล้วทำอะไรเนี่ยหืม”
เขาเชิดคางน้องขึ้นแล้วดึงตัวคนขึ้นมากอดรวบไว้แทน เจ้าตัวหยุดดิ้นแล้ว แต่ก็พยายามเอาตัวเข้ามาแนบชิด ทั้งกอด ทั้งนั่งตัก โถมเข้ามาเหมือนอยากรวมร่าง บดเบียดเสียจนคนพี่ต้องกัดฟัน
“พี่ดีแลนหายไปไหนมาตั้งนานครับ” เจ้าตัวถามงุ้งงิ้งอยู่ตรงอก
“พี่ไปดูงานไงครับ พี่บอกเราแล้วนี้”
คนในอกบดเบียดไปมาแล้วบอกเบาๆ “คิดถึง..ครับ”
“หืม เราคิดถึงพี่เหรอ”
“อือ คิดถึงมาก หายไปนานมากเลย”
“ไปแค่เดือนเดียวเอง โอ๋นะ พี่กลับมาแล้วครับ” เขาลูบหลังปลอบ พยายามหายใจเข้าออกสงบใจ
แต่พึ่งจะได้แค่คิด ตัวน้องก็โถมเข้ามาอย่างแรงจนเขากลับลงไปนอนโดนมีคนดื้ออยู่ในอ้อมกอด
“ปลอบแบบขอไปทีแบบนี้ไม่ได้นะ ต้องจริงใจกว่านี้สิ” เจ้าตัวว่าตาโต ดูแล้วเอาเรื่องสุดๆ (น่ารักสุดๆ)
“ได้ๆ เราอยากให้พี่ปลอบยังไงฮึ วันนี้นอนกับพี่แล้วกันนะ”
“นอนสิ ผมมานอนกับพี่แล้ว แต่ แต่ถ้าพี่อยากปลอบจริงๆ ก็จูบผมสิ!” คนน้องว่าอย่างขึงขัง แต่คนพี่เหมือนโดนค้อนทุบหัวดังตึง
“จูบน้องเหรอ น้องพูดว่าจูบใช่ไหม?!”
“ใช่! จูบน้องเร็วเข้า ปลอบน้องนะ” ว่าแล้วก็ไม่รีรอ ก้มลงไปประกบริมฝีปากกับคนพี่ทันที!
Guest
