ทะเลยามเช้ามันมีเสน่ห์แบบแปลก ๆ นะ มันไม่ใช่แค่กลิ่นน้ำเค็มที่ลอยมาตามลม หรือเสียงคลื่นที่ซัดเข้าฝั่ง แต่เป็นความรู้สึกของการเริ่มต้นอะไรบางอย่างใหม่ ๆ ทุกวัน ผมโตมากับหาดทรายและน้ำทะเล บ้านของผมเป็นกระท่อมไม้หลังเล็ก ๆ อยู่ไม่ไกลจากชายหาด ตื่นเช้ามาก็เห็นทะเล หลับตานอนก็ยังได้ยินเสียงคลื่น ที่นี่เป็นทั้งสนามเด็กเล่น เป็นโรงเรียน และเป็นตลาดที่ผมหาเลี้ยงตัวเองมาตั้งแต่จำความได้
"ไปจับปูกันไหม?" เสียงปู่เอ่ยชวน
ปูเปลี่ยนชีวิต
นั่นเป็นครั้งแรกที่ผมได้รู้จักกับ “ปู” อย่างจริงจัง ตอนนั้นผมยังเด็กมาก คิดว่าการจับปูเป็นแค่เรื่องสนุก ๆ ไม่ได้คิดเลยว่าสิ่งมีชีวิตตัวเล็ก ๆ นี่จะเปลี่ยนชีวิตผมไปตลอดกาล ปู่สอนให้ผมใช้ไฟฉายส่องหาปูในตอนกลางคืน แนะนำให้รู้จักว่าปูแบบไหนขายได้ดี แบบไหนหายาก และแบบไหนที่ชาวบ้านชอบกิน ผมเริ่มจากการจับปูแค่เล่น ๆ ขำ ๆ แล้วจู่ ๆ วันหนึ่งผมก็คิดขึ้นมาได้ว่า… ถ้าเราจับปูไปขาย เราจะได้เงินไหม?
คำถามโง่ ๆ ของเด็กชายหาดในวันนั้น กลายเป็นคำถามที่พาผมเดินทางมาไกลกว่าที่เคยฝันเอาไว้
จากการจับปูขายตัวแรกในตลาดเช้า ไปสู่การสร้างอาณาจักรปูที่ส่งออกไปทั่วโลก
นี่ไม่ใช่แค่เรื่องของปู แต่มันคือเรื่องของการเปลี่ยนแปลง การล้มลุกคลุกคลาน และการเดินทางของเด็กคนหนึ่งที่แค่อยากมีชีวิตที่ดีขึ้น
นี่คือเรื่องราวของผม—