ปราบรักษ์พักพิง

คนหนึ่งพร้อมง้อ อีกคนก็เย็นชาจนคนง้อท้อแล้วท้ออีก!!

“พี่ปราบ”

“ข้าไม่ใช่พี่เอ็ง”

“ใช่จ้ะ พี่ปราบไม่ใช่พี่ แต่พี่คือคนรักของหนู”

“ที่นี่ไม่มีคนรักของเอ็ง”

“...”

“ส่วนไอ้คนที่เคยรักเอ็งก็ไม่มีอีกแล้ว”

เหมือนถูกเขาตอกตะปูลงมาที่แผลเดิม จนพักพิงสัมผัสได้ถึงหัวใจที่แตกสลาย

“แล้วคนที่ยืนตรงหน้าหนูล่ะจ้ะ”

“คนที่เกลียดเอ็ง”

ผู้ใดไร้รัก ผู้นั้นเคยรักสุดหัวใจมาก่อน...

ปราบ

อายุ 26 ปี

หนุ่มไทบ้านดวงตาคมเฉี่ยว นิสัยถ้าเอาอย่างที่รู้กันค่อนข้างสุดโต่ง ถ้าไม่ชอบคือไม่ชอบ คิดอะไรพูดไปแบบนั้น ถ้าให้มานั่งเก็บสีหน้า ขอเก็บศพไอ้นั่นดีกว่า ไม่เคยกลัวจะผีจะคน เคยท้าผีต่อยก็ทำมาแล้ว ห้าวที่หนึ่ง แต่บทจะเงียบก็เงียบเสียจนน่ากลัว แต่จะคนละอารมณ์กับพี่ชายอย่างสิ้นเชิง เงียบแต่เป็นเงียบที่เอาเรื่อง เวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่นก็จะเหมือนหนุ่มอารมณ์ดี แต่พออยู่คนเดียวเมาหัวราน้ำแทบทุกคืน

ผลพวงก็มาจากถูกสาวหักอก ทิ้งหายไปนานแรมปี จากหนุ่มอารมณ์ดีอบอุ่น กลายเป็นคนละตัวตนโดยสิ้นเชิง

"ทำเหมือนก่อนหน้านี้เอ็งไม่เคยนอนกับไอ้เหี้ยตัวไหน"

พักพิง

อายุ 24 ปี

หญิงสาวผู้อาภัพ ถูกพ่อแม่ทิ้งให้อยู่กับตายายตั้งแต่เด็ก แต่ก็ไม่เคยกล่าวโทษโชคชะตาเลยสักครั้ง เพราะตั้งแต่ที่เธอเริ่มจำความได้ เธอก็รู้จักกับ 'เขา' แล้ว ผู้ชายที่แรกเริ่มเข้ามาเป็นพี่ชาย จนความอบอุ่นของกันและกันทำให้สถานะถูกเลื่อนมาเป็นคนรัก กระทั่งวันหนึ่ง 'เธอ' เองที่เป็นฝ่ายปล่อยมือเขาก่อน เพียงเพราะอยากไปลองทำตามความฝันไกลถึงเมืองกรุง แต่ระหว่างนั้นก็เกิดเรื่องที่ทำให้ทั้งคู่ต้องขาดหาย จนกระทั่งวันหนึ่งที่เธอหอบเสื้อผ้ากลับมาหาเขา แล้วถึงได้รู้ว่า...ทุกอย่างมันไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว

แต่ถึงจะต้องถึงขั้นพลีกายเพื่อง้อถวาย พักพิงก็จะทำ!

"ไอ้เหี้ยตัวนั้นที่หนูจำได้ ก็มีแค่พี่นะ"

------------------

ปากบอกเกลียด ไม่ชอบคำว่าเมียเก่า แต่ไหงถึงได้กลับไปเอาเมียเก่าได้?

"ตอนนั้นข้าเมา เอ็งขึ้นมาเอาข้าเอง"

"พี่เมาจริงเหรอ ตอนนั้นพี่ไม่เหมือนคนเมาเลย"

"ข้าเก็บอาการเก่ง ก็เหมือนอย่างที่เอ็งดูไม่ออกว่าข้าไม่รักเอ็งแล้ว"

เป็นคนคลั่งรัก พอได้รักก็รักเต็มที่ เปย์ทุกอย่าง ขอทองได้ทอง ขอเงินได้เงิน ขอลูกได้ลูก แต่ติดที่ไม่ถูกกับเมียเก่า

--------------

"มึงจะกลับมาอยู่กับกูแบบเป็นๆ หรือมึงกลับมาแบบวิญญาณ"

เสียงนี้กล่าวออกมาจากอีกฟากฝั่งหนึ่ง ตัวเลือกที่ไม่ว่าจะเลือกทางไหน ล้วนแล้วแต่หมายถึงชีวิตที่จะต้องถูกพราก...

"วิชามัน จะมาสู้วิชากูได้ยังไง"

-------------

นักวาดปกผู้ชาย : Rainbow

นักวาดปกผู้หญิง : Timer zill

นักวาดปกถอดเสื้อ : Poku

#คำเตือน

ไสยศาสตร์ ความเชื่อ

เนื้อหาทั้งหมดล้วนแต่งขึ้นมาจากจินตนาการของผู้แต่ง มีทั้งสมจริงและแต่งเติมเพื่อความบันเทิง โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน ผู้แต่งไม่ได้มีความรู้ทางด้านนี้มาก หากไม่ถูกจริตหรือมีผิดเพี้ยนไปบ้างต้องขออภัย ณ ที่นี้ด้วยค่ะ

ขอสงวนสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติ พุทธศักราช 2537 ห้ามทำการคัดลอก ทำซ้ำ หรือดัดแปลงก่อนได้รับอนุญาต หากฝ่าฝืนจะดำเนินการตามกฎหมาย

กดใจ + เพิ่มเข้าชั้น + คอมเม้นท์ให้กันด้วยนะคะ เป็นกำลังใจนักเขียนมีแรงอัพงานเยอะๆ ค้าบ🙏🏻💗