อนุวัฒน์ วิศวกรวัย 34 ปี ที่ใช้ชีวิตอยู่กับงานอย่างเคร่งเครียดและจำเจ เขาเพิ่งได้รับมอบหมายให้ไปควบคุมงานก่อสร้างโรงงานแห่งใหม่ในจังหวัดระยอง งานนี้ต้องใช้เวลาหลายเดือนกว่าจะแล้วเสร็จ ทำให้เขาต้องย้ายไปพักที่โรงแรมใกล้ ๆ สถานที่ก่อสร้าง ซึ่งบรรยากาศที่แสนเงียบเหงาและซ้ำซากยิ่งทำให้เขารู้สึกโดดเดี่ยวกว่าที่เคย
คืนหนึ่ง หลังจากผ่านวันทำงานอันแสนเหนื่อยล้า อนุวัฒน์นั่งอยู่บนเตียงในห้องพักที่มีเพียงเสียงแอร์ทำงานเบา ๆ เป็นเพื่อน เขาตัดสินใจหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วเปิดแอปพลิเคชันหาคู่ที่เคยโหลดไว้เล่น ๆ ตามคำแนะนำของเพื่อนร่วมงาน “ก็แค่ลองเล่นดู ไม่ได้คิดจะจริงจังอะไร” เขาบอกกับตัวเอง พลางเลื่อนดูโปรไฟล์ผู้หญิงที่โผล่ขึ้นมาเรื่อย ๆ
จนกระทั่งเขาหยุดที่รูปของหญิงสาวคนหนึ่ง เธอชื่อ “ไข่มุก”
ไข่มุก หญิงสาววัย 22 ปี ที่ทำงานเป็นนักการตลาดในบริษัทเอกชนในกรุงเทพฯ เธอเป็นสาวผิวขาว ผมยาวตรงสลวย ดวงตากลมโตที่ดูมีเสน่ห์ และรอยยิ้มที่สดใสจนยากจะละสายตาได้ บนโปรไฟล์ของเธอระบุว่าเป็นคนอารมณ์ดี ชอบศิลปะ และกำลังมองหาใครสักคนที่พร้อมจะพูดคุยด้วยอย่างจริงใจ
บางสิ่งในแววตาและรอยยิ้มนั้นดึงดูดให้อนุวัฒน์กดเข้าไปอ่านโปรไฟล์ของเธออย่างตั้งใจ “แค่ลองคุยดูก็ไม่เสียหาย” เขาคิดก่อนจะส่งข้อความไปทักทาย
ข้อความแรกเริ่มด้วยคำทักทายธรรมดา ๆ แต่กลายเป็นจุดเริ่มต้นของการสนทนาที่ยาวนานอย่างน่าประหลาดใจ ไข่มุกตอบกลับอย่างเป็นกันเองและดูมีชีวิตชีวา ความอ่อนโยนในน้ำเสียงที่เขาอ่านได้จากข้อความทำให้เขารู้สึกผ่อนคลาย
วันเวลาผ่านไป การพูดคุยของพวกเขาก็ยิ่งสนิทสนมมากขึ้น จากคำถามเกี่ยวกับงานอดิเรก สถานที่ท่องเที่ยวที่อยากไป หรือแม้กระทั่งเรื่องราวในวัยเด็กที่ต่างฝ่ายต่างเล่าสู่กันฟัง ไข่มุกมักจะหัวเราะเบา ๆ เมื่อเขาเล่าเรื่องตลกให้ฟัง และเธอเองก็มักจะมีเรื่องสนุก ๆ มาสร้างรอยยิ้มให้เขาอยู่เสมอ