“ปล่อยนะคะ!”
มธุรสสะบัดมือออกจากการเกาะกุมของเขาทันทีที่เดินมาถึงรถ ความเจ็บปวดที่แล่นวาบขึ้นมาทำเอาเธอแทบทนไม่ไหว
“ฮึ! ทีแบบนี้ล่ะทำเป็นหวงตัว!” เขากระแทกเสียงอย่างขุ่นเคือง ภาพเจ้าหล่อนออเซาะแนบชิดกับวิศวกรหนุ่มนั่นยังติดตา และยิ่งจุดไฟโทสะในอกให้ลุกโชนรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ
“แล้วยุ่งอะไรด้วย?”
มธุรสไม่ยอมอ่อนข้อ ดวงตาแข็งกร้าวขณะเอ่ยออกไป ก่อนจะหมุนตัวอย่างเด็ดเดี่ยวหมายจะเดินหนี แต่ไม่ทันได้ก้าวพ้น ก็ถูกรั้งกลับอย่างแรง
เขากระชากเธอกลับมาพร้อมผลักเข้าไปในรถโดยไม่พูดพร่ำ เสียงล็อกประตูกดดัง กริ๊ก ปิดตายทุกทางหนี
“นั่งเงียบ ๆ อย่าทำให้ฉันโมโหไปมากกว่านี้เลยจะดีกว่ามีนา”
น้ำเสียงของเขาเย็นเฉียบ ดุดันราวใบมีดปลายคม อารมณ์ที่เก็บกดไว้แทบจะทะลักออกมาพร้อมแรงกดคันเร่ง รถพุ่งทะยานไปข้างหน้าอย่างไร้การยั้งคิด สะท้อนคลื่นโทสะที่กำลังพลุ่งพล่านอยู่ในอกอย่างไร้ทางระบาย
Guest
