ปีศาจงูเกี้ยวรัก
[ตัวอย่าง]
“ท่าน...เคยอ่านหรือไม่เจ้าคะ” ไป๋อิ๋งถามเขาเสียงเบาเมื่อเห็นหน้าปกของหนังสือที่ชายหนุ่มถืออยู่
‘ตำนานรักนางพญางูขาว’
“อืม ก็เคยได้ยินอยู่บ้าง เป็นเรื่องราวความรักของปีศาจงูกับบัณฑิตหนุ่มผู้หนึ่ง...”
“ท่านว่าการที่พวกเขาถูกพรากจากไม่ให้อยู่ด้วยกัน นั่นนับเป็นการกระทำที่ไร้คุณธรรมและไม่ยุติธรรมต่อคนสองคนที่รักกันหรือไม่เจ้าคะ”
“ไม่ใช่คนสองคน แต่เป็นคนและปีศาจ” หานจิ่นอวี่แก้คำพูดนางใหม่ให้ถูกต้อง
“...เจ้าค่ะ”
หานจิ่นอวี่เหม่อมองหน้าปกอยู่นานและในที่สุดก็ตอบออกมา
“ตำนานนี้มีมานานมากแล้วตั้งแต่ข้ายังไม่เกิด ถูกดัดแปลงใหม่ก็หลายครั้งจนไม่รู้แน่ชัดว่าต้นฉบับแท้จริงเป็นอย่างไร บ้างก็ว่านางปีศาจงูตนนั้นตั้งท้องลูกของบัณฑิตหนุ่ม พวกเขาถูกหลวงจีนผู้ต้องการผดุงคุณธรรมเข้าขัดขวาง เนื้อเรื่องล้วนอยู่ที่คำบอกเล่าของคนโบราณจากรุ่นสู่รุ่นและปลายพู่กันของคนเขียนเท่านั้น หรือบางทีนี่อาจจะเป็นเรื่องเท็จที่ถูกปรุงแต่งขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น หาใช่เรื่องจริงไม่”
“แล้วหากมันเป็นเรื่องจริง หากนางพญางูขาวตนนั้นรักบัณฑิตผู้นั้นจากใจจริงแต่เป็นฝ่ายถูกรังแก ท่านว่าแท้จริงเป็นมนุษย์หรือปีศาจกันแน่เจ้าคะที่น่ากลัว”
“.....”
“มนุษย์มีทั้งดีชั่ว ปีศาจเองก็เช่นกัน หากปีศาจงูตนนั้นเป็นปีศาจที่ดี แล้วการที่นางถูกตีตราว่าเป็นปีศาจย่อมสมควรตายเช่นนั้นผู้ใดกันที่เป็นคนกำหนดว่าโลกนี้มีแต่มนุษย์และสรรพสัตว์เท่านั้นที่มีสิทธิ์มีชีวิตอยู่ได้”
หานจิ่นอวี่นิ่งอึ้งไป เขาไม่คิดว่าไป๋อิ๋งจะจริงจังกับการพูดคุยเรื่องนี้ถึงเพียงนี้
“เจ้า...รู้สึกสงสารนางพญางูขาวตนนั้นขึ้นมาหรือ”
“...เจ้าค่ะ” ไป๋อิ๋งที่เพิ่งรู้ตัวว่าเผลอแสดงความรู้สึกมากเกินไปจึงพยายามเก็บสีหน้าให้เป็นปกติ
“ที่เจ้ากล่าวมาก็มีเหตุผล”
“เจ้าคะ?”
“ดูท่าแล้ว ผู้ถูกกระทำในตำนานนี้คงเป็นพวกเขาทั้งสองจริงๆ ทั้งนางพญางูขาวและบัณฑิตผู้นั้น หากพวกเขารักกันจริงและไม่ได้ทำให้ผู้ใดต้องเดือดร้อน เช่นนั้นผู้คนก็ไม่ควรยื่นมือเข้าไปวุ่นวาย”
“.....”
“หากข้ามีเวลา...”
“.....”
“หลังสอบเสร็จแล้ว...”
“.....”
“ข้าจะลองเขียนนวนิยายเรื่องนี้ขึ้นมาเสียใหม่”
“อย่างไรหรือเจ้าคะ” นางถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
“เขียนตำนานบทใหม่ที่ว่าด้วยความยินยอมของทุกฝ่าย ไม่ว่าจะมนุษย์หรือปีศาจ ให้พวกเขาสามารถรักกันได้ ให้ปีศาจงูได้ครองรักกับบัณฑิตหนุ่มที่สอบติดและได้ทำงานรับใช้บ้านเมือง ไม่ต้องเป็นที่ครหาว่าหลงใหลหรือถูกปีศาจครอบงำจนเสียการเสียงานหรือเสียอนาคตอีก เจ้าว่าดีหรือไม่”
“ดียิ่งเจ้าค่ะ! เช่นนั้นให้ข้าช่วยเขียนด้วยนะเจ้าคะ”
หานจิ่นอวี่เองก็ไม่เข้าใจว่าเหตุใดไป๋อิ๋งจึงมีท่าทางดีใจมากถึงเพียงนี้ แต่รอยยิ้มกว้างและนัยน์ตาเปล่งประกายด้วยความสุขของนางทำให้เขาอยากจะเอ่ยเอาใจยิ่งกว่าเดิมด้วยการรับปากว่า...
“ได้ เราจะเขียนตำนานบทใหม่นี้ด้วยกัน”
หานจิ่นอวี่เริ่มเปิดใจให้นางมากขึ้นเรื่อยๆ และทั้งสองไม่รู้เลยว่าท่ามกลางความสุขที่เกิดขึ้นนี้ พวกเขากำลังจะได้เผชิญหน้ากับความจริงบางอย่างที่รอวันเปิดเผย
และมันอาจต้องแลกมาด้วย..หัวใจทั้งดวง
--------------------------------------------------------
สวัสดีค่ะ นักอ่านที่น่ารักทุกคน! ‘ไป๋กั่ว’ ขอฝากผลงานการเขียน นิยายเรื่องที่แปด ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจทุกๆ คนอีกครั้งนะคะ ช่วยเอ็นดู พี่หานจิ่นอวี่ กับ น้องไป๋อิ๋ง ของไรต์หน่อยน้าา
‘ปีศาจงูเกี้ยวรัก’ เป็นนิยายรักโรแมนติกซึ้งกินใจระหว่างบัณฑิตหนุ่มคงแก่เรียนและปีศาจงูขาวแสนน่ารักที่ต้องการพิสูจน์ว่าคนกับปีศาจสามารถครองรักกันได้
แม้หานจิ่นอวี่จะชอบทำท่าทีเย็นชาและห่างเหิน พูดน้อยและใจแข็ง ทว่านั่นกลับทำให้ไป๋อิ๋งรู้สึกท้าทายและอยากเอาชนะใจเขามากยิ่งขึ้น
ไม่ว่าที่ผ่านมาบรรพบุรุษของพวกเราจะเป็นอย่างไร วันนี้นางจะลบคำสบประมาท แก้ตำนานนางพญางูขาวที่เลื่องชื่อ ปีศาจผู้ผิดหวังในความรักจะไม่มีอีกต่อไป เพราะนางนี่แหละที่จะเขียนตำนานบทใหม่ให้บัณฑิตผู้นั้นรักกับปีศาจงูให้จงได้เลย!
หวังว่าทุกคนจะสนุกและมีความสุขไปกับจินตนาการที่ไป๋กั่วได้ถ่ายทอดออกมาผ่านตัวอักษรและเรื่องราวของพวกเขาเหล่านี้นะคะ
ทั้งเนื้อเรื่อง บุคคล และสถานที่ ล้วนสร้างขึ้นจากจินตนาการของผู้เขียน ไม่ได้อิงประวัติศาสตร์ในยุคใดเป็นพิเศษ มีประเทศจีนและวัฒนธรรมจีนเป็นแรงบันดาลใจ
ไป๋กั่วใช้เวลาว่างจากงานประจำและการเลี้ยงลูกมาสร้างสรรค์ผลงานอย่างมุ่งมั่นตั้งใจ
ขอให้ทุกคนช่วยเป็นกำลังใจให้ นักเขียนแม่ลูกอ่อน คนนี้ด้วยนะคะ
ถ้าทุกคนพร้อมแล้ว เราไปอ่านนิยายเรื่องนี้ไปพร้อมๆ กันเลยค่ะ!
Guest
