เสียงระฆังรักเปื้อนเลือด

หนูฝ้าย...ถอดเสื้อผ้าออกสิ” ผู้พันเหลิมเอ่ย จ่าชาญยิ้มกริ่มกับคำสั่งของผู้เป็นนาย 

ฝ้ายหน้าแดงซ่านขึ้นมาทันที เธอเงยหน้าขึ้นมองสบตากับผู้พันเหมือนจะถามว่าคำสั่งนั้นจริงจังหรือเปล่า แต่แล้วเขาก็เอ่ยขึ้นอีก 

“ถอดเสื้อผ้าออก...เดี๋ยวนี้” ผู้พันเหลิมเอ่ยด้วยน้ำเสียงดังกังวานขึ้นอีก 

หญิงสาวตัวสั่นสะท้านขึ้นมาทันใด เธอหันไปสบตากับแฟนหนุ่มที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ซึ่งหน้าแทบไร้สีเลือดแล้ว 

“ท...ท่านครับ” จอนพยายามต่อรอง 

“มึงหุบปาก!” ผู้พันเหลิมตะคอกจนฝ้ายสะดุ้ง 

จอนกับฝ้ายเคยเป็นนักศึกษาที่ผันตัวมาร่วมกับกองรบฝ่ายต่อต้าน ทั้งคู่อาสาข้ามแม่น้ำมาหาข่าวกรองจากอีกฝั่งหนึ่ง แต่พลาดท่าถูกชาวบ้านที่ฝักใฝ่ฝ่ายรัฐช่วยกันรุมจับกุม ก่อนจะนำตัวส่งให้ทหาร และบัดนี้กำลังเผชิญชะตากรรมที่น่าอดสูอย่างยิ่ง 

ชายหนุ่มกำหมัดแน่น เขาก็เป็นอีกหนึ่งคนที่เคยได้ยินกิตติศัพท์ความชั่วช้าของผู้พันเหลิมมาบ้างแล้ว นายทหารหนุ่มใหญ่ยศนายพันคนนี้เข่นฆ่านักศึกษามานับไม่ถ้วน ความเคียดแค้นพลุ่งพล่านจนหน้าที่ซีดเผือดของจอนเมื่อครู่นี้แดงก่ำขึ้นมา 

ในเสี้ยววินาทีที่จอนจะกระโจนเข้าใส่ผู้พันเหลิม ทหารนายหนึ่งคว้าคอเขาได้ทันโดยที่ผู้พันไม่ต้องขยับเขยื้อนและปราศจากอาการตื่นตกใจแม้แต่นิดเดียว ชายหนุ่มวัยเพิ่งเต็ม 21 ปีเมื่อไม่นานนี้ถูกหัวเข่ากดราบคาบกับพื้นจนเขาหายใจแทบไม่ออก 

“เบามือหน่อยอย่าเพิ่งให้มันหมดลมตาย...เดี๋ยวให้ไอ้น้องผู้ชายนั่งดูผมเอาแฟนมันหน่อย” ผู้พันเหลิมพูดแล้วหัวเราะหึหึ