โปรดปรานเป็นที่หนึ่ง

. ⊹ ◟⋆ ❀ ⋆◝ ⊹ . 

• โปรดปรานเป็นที่หนึ่ง • 

ภาคิน ❀ โปรดปราน 

“หมดหน้าที่ของเธอตั้งแต่วันนี้ หมดตั้งแต่ตอนนี้!” 

“ไสหัวออกไป!” 

“โปรดล่ะ” 

“วันนี้โปรดไม่มาเหรอ” 

“โปรดเคยคิดไหมว่าอยากแต่งงานตอนไหน” 

“เคยครับ อยากแต่งงานตอนอายุยี่สิบเจ็ด” 

ปีนี้โปรดปรานอายุยี่สิบสี่ ก็อีกสามปี 

“แล้วคุณภาคิณล่ะครับ เคยแพลนงานแต่งไว้ไหม หรือเคยคิดไหมว่าอยากแต่งงานตอนอายุเท่าไหร่” 

“ไม่เคย” 

“ผมไม่เคยคิดไว้เลย” 

“แต่คิดว่าคงอยากแต่งงานตอนอายุสามสิบสอง” 

“ทำไมล่ะครับ” 

“ตอนนั้นโปรดจะอายุยี่สิบเจ็ดพอดี” 

“พอโปรดบอกว่าอยากแต่งงานตอนอายุยี่สิบเจ็ด เย็นนี้ผมก็จะหาออแกไนซ์งานแต่ง พรุ่งนี้เช้าผมก็คงไปร้านชุดแต่งงาน หลังจากนั้นก็คงหาสถานที่ถ่ายพรีเวดดิ้งงานแต่งเรา” 

อุบัติเหตุทางรถยนต์ทำให้ ‘ภาคิณ’ สูญเสียความสามารถในการเดินด้วยขาทั้งสองข้าง ดวงตาหนึ่งข้างดับแสง ไร้การมองเห็นสิ่งต่าง ๆ บนโลกใบใหญ่ การรักษาดวงตาให้กลับมามองเห็นอีกครั้งมีโอกาส… 

โอกาสที่มีไม่ถึงสิบเปอร์เซ็นทำให้เขาไร้ความหวังของการมีชีวิตอยู่ ขังตัวเองไว้ในห้อง กีดกันทุกการพบปะผู้คน ระเบิดอารมณ์ราวกับสัตว์ป่าที่ทำตามสัญชาตญาณ อยู่ดี ๆ ‘โปรดปราน’ ผู้ดูแลคนใหม่ที่ไม่รู้ว่าผู้เป็นแม่ไปหาคนดื้อแบบนี้เจอที่ไหน มาขึ้นเสียงใส่ภาคิณบอกถ้าไม่ชอบขี้หน้ากันขนาดนี้ ก็ลุกขึ้นมาผลักออกจากบ้านสิ 

‘เดินได้เมื่อไหร่ โปรดปรานคือคนที่ภาคิณจะผลักออกจากบ้านคนแรก!’ 

‘แต่ราวกับพายุสงบลงในฤดูหนาว ดอกรักผลิบานตรงกลางใจในฤดูร้อน เป็นดั่งบ้านที่อยู่กลางสวน รายล้อมไปด้วยกลิ่นอายความหวัง ประครองกอดด้วยอุ่นไอรัก บอกรักซ้ำ ๆ ด้วยริมฝีปากที่พรมจูบ’ 

‘เจ็ดโมงเช้า ไม่ใช่เพียงแค่ถึงเวลาอาหารเช้า แต่เป็นเวลาที่จะได้เจอคนที่เป็นดั่งแสงตะวันแผ่แสงอบอุ่นคอยโอบกอดกันในตอนเช้า’ 

‘ทุกบ่ายวันศุกร์คุณภาคิณไม่อยู่ห้องทำงาน ออกไปร้านจัดดอกไม้ ถึงบ้านก่อนสี่โมงเย็น เตรียมมื้อค่ำสองที่ก่อนหกโมงครึ่ง พร้อมช่อดอกไม้เมื่อช่วงบ่าย’ 

TO MY LOVELY READERS 

สวัสดีค่ะ เราเป็นนักเขียนมือใหม่ ก่อนอื่นต้องขอฝากเนื้อฝากตัว ฝากผลงานของเรากับทุกคนด้วยนะคะ เรามีความตั้งใจอยากจะแต่งนิยายให้จบหลาย ๆ เรื่องเลยค่ะ และเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่อัปให้นักอ่านที่บังเอิญมาเจอนิยายของเราได้ติชมผลงาน หลังจากจับพลัดจับผลูมานาน 

เรื่องนี้พี่พระเอกของเราเป็นหมาบ้าค่ะ แต่รู้ไหมคะว่าหมาบ้ามันรักเจ้าของมาก หลัง ๆ ก็เลยกลายเป็นหมาแก่สมองน้อย เรียกยัยคนสวยทั้งวัน ชีวิตนี้พี่พระเอกเขาไม่เอาอะไรแล้วค่ะ หน้ามืดตามัวเหมือนโดนของ มาช่วยยัยน้องโปรดเลี้ยงคุณภาคินหน่อยนะคะ ไม่รู้จะโตเมื่อไหร่ 

หากมีตรงไหนผิดพลาด รู้สึกเอ๊ะ ๆ ในใจ สามารถติชมด้วยความสุภาพได้เลยนะคะ เพื่อให้เรานำส่วนนั้นไปปรับปรุงแก้ไข 

สุดท้ายแล้วค่ะ ช่วยเป็นกำลังใจหน่อยนะคะ สติกเกอร์สักหนึ่งอัน หัวใจสักหนึ่งดวง หรือคอมเมนต์เพื่อเป็นกำลังใจนะคะ 

สุดท้ายแล้วจริง ๆ ค่ะ ฝากกดติดตามหน่อยน้าคนสวย สุดหล่อทุกท่าน 🥺