“ฮัลโหลตะวัน อันนี้คืออะไร อุ่นกินกินได้ไหมครับ”
“กินได้ครับอุ่น ตะวันสั่งมาเมื่อวาน”
“ฮัลโหลตะวันว่างไหมครับ”
“ว่างอยู่ครับอุ่น ว่าไงครับ”
“อันไหนคือน้ำยาซักผ้า”
“ตะวันเทใส่ขวดหมด แล้วสีก็เหมือนกัน อุ่นแยกไม่ออก”
“ตะวันเขียนโน้ตแปะไว้ข้างขวดอยู่ครับอุ่น อุ่นเห็นไหม”
“เห็นแล้วครับตะวัน ขอบคุณมากครับ”
“ตะวัน”
“ครับ อุ่นว่าไงครับ”
“ตะวันหนม ๆ อุ่นอยู่ไหน ที่ซื้อเมื่อวันก่อน”
“อยู่ในชั้นแรกขวามือล่างสุดครับอุ่น”
“ครับอุ่น รอบนี้อุ่นหาอะไรไม่เจอครับ”
“ตะวัน”
“ครับ?”
“อุ่นหาตะวันไม่เจอ เดินทั่วห้องแล้วก็ไม่เจอตะวัน ร้องเรียกเหมี๊ยว เหมียว ตะวันก็ไม่มา”
“คิดถึงพูดงี้ครับ”
“คุณพ่อเลิกให้ผมมาทำงานวันเสาร์ อาทิตย์ได้แล้วครับ”
“ทำไมครับ”
“เดี๋ยวอุ่นอดข้าวอดน้ำไม่มีของกิน ยิ่งกินเก่งอยู่ด้วย”
“อุ่นไม่เป็นอะไรหรอกครับตะวัน ถ้าตะวันยังออกจากห้องมาทำงานอยู่”
“แต่อุ่นได้อดข้าวอดน้ำจริง ๆ แน่ ถ้าตะวันไม่มาทำงาน”
“ไอด้อนท์แคร์ครับคุณพ่อ ไอแฮฟมรดก”
“เลี้ยงอุ่นได้ทั้งชาติ”
“เลี้ยงตัวเองให้รอดก่อนครับ”
เป็นเรื่องความวุ่นวายที่ตะวันต้องรับมือกับไออุ่นในแต่ละวัน มาเอาใจช่วยให้ตะวันเลี้ยงไออุ่นให้โตกันเถอะค่ะ 🥺
หากมีข้อผิดพลาดตรงไหนคุณนักอ่านที่น่ารักสามารถติชมผลงานของเค้าได้นะคะ แต่รบกวนคุณนักอ่านที่รักติชมผลงานของเค้าด้วยความสุภาพด้วยนะคะ เพราะเค้าก็เพิ่งเคยแต่งนิยายครั้งแรก หากมีจุดไหนที่รู้สึกว่าเค้าสามารถพัฒนานิยายของเค้าให้ดียิ่งขึ้นไปอีก คุณนักอ่านสามารถแนะนำได้เลยนะคะ
Guest
