สตูดิโอยามค่ำคืนนั้นเงียบเกินไป ยูนั่งทำงานแต่งทรงผมให้หุ่นลองเสื้อแบบชิล ๆ
ชาอึนอูเดินเข้ามาเงียบ ๆ พร้อมขวดน้ำเย็นในมือ
“เธอลืมดื่มน้ำอีกแล้ว”
ยูหันมาเงยหน้ายิ้ม
“อ้าว ขอบคุณค่ะคุณชาอึนอู”
เขานั่งลงข้าง ๆ โดยไม่พูดอะไรอีก ยูหันกลับไปทำงานต่อ
นิ่ง เงียบ จนยูถามขึ้น
“มีอะไรหรือเปล่าคะ?”
อึนอยูส่ายหัวเล็กน้อย
“แค่เหนื่อยนิดหน่อย”
ยูพยักหน้า
“คุณชาอึนอูเก่งมากเลยนะคะ ถึงจะเหนื่อยก็ยังยิ้มให้ทุกคนได้เสมอ”
อึนอูหัวเราะเบา ๆ
“แต่บางทีก็อยากมีคนมองมาข้าง ๆ…โดยไม่ต้องยิ้มกลับก็ได้”
ยูนิ่งไปเล็กน้อย ไม่เข้าใจนัก
แต่อึนอูกลับแอบมองหน้าของยูผ่านเงากระจก
แล้วคิดในใจว่า…
“ถ้าเธอหันมามองฉันแบบที่เธอมองจองกุก...สักครั้งเดียวก็ยังดี”