Nightfall:ค่ำคืนต้องห้าม

Nightfall: ค่ำคืนต้องห้าม

เมื่อฝนตก... ความลับก็ไหลออกมา

แนว: สืบสวน | ระทึกขวัญเชิงจิตวิทยา | นัวร์ต่างประเทศ

ผู้เขียน:

NikoLaii

---

เรื่องย่อ:

ชายชาวนอร์เวย์เสียชีวิตอย่างเป็นปริศนาในโรงแรมหรูย่านสุขุมวิท

เอริค ฟอสส์ ตำรวจต่างชาติผู้พัวพันกับอดีตอันเจ็บปวด ได้รับมอบหมายให้ตามหาความจริง

แต่เมื่อมาถึงกรุงเทพฯ—เขาพบว่าเมืองนี้ไม่ต้อนรับคำถาม และความเงียบก็อันตรายยิ่งกว่าปืน

เสียงฝนตกทุกคืนกลายเป็นฉากหลังของเงามืด

ทุกคำโกหก ทุกความกลัว ถูกซ่อนไว้ใต้รอยยิ้มของผู้คน

และในค่ำคืนที่ไม่มีใครกล้าพูดความจริง—เขากำลังถูกจับตามอง

---

จุดเด่นของนิยายเรื่องนี้

✒️ ภาษาเขียนลุ่มลึก มีจังหวะทางอารมณ์

เหมาะสำหรับผู้อ่านที่ชอบภาษาที่มี “กลิ่นอายวรรณกรรม” มากกว่านิยายตลาดทั่วไป

🌃 บรรยากาศนัวร์-ไทยที่ไม่เหมือนใคร

สะท้อนเสน่ห์และความขัดแย้งของเมืองกรุงเทพฯ ในสายตาคนแปลกหน้า

🔍 ปริศนาที่ยิ่งสืบยิ่งลึก ยิ่งเข้าใกล้ยิ่งอันตราย

ทุกตัวละครมีด้านที่ปิดบัง... และทุกเงาอาจมีศัตรูซ่อนอยู่

---

📖 แนะนำสำหรับผู้อ่านที่ชอบ:

แนว Gone Girl, The Girl with the Dragon Tattoo, Tokyo Vice

นิยายที่มีจิตวิทยา แรงจูงใจลึก และ twist ที่ไม่คาดคิด

บรรยากาศหม่น ลึกลับ ชวนให้ตั้งคำถามกับทุกคำพูด

---

🔥 คำโปรย (Taglines):

> "ในเมืองที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม...บางครั้งรอยยิ้มก็คือกับดัก"

"ค่ำคืนนี้—อย่าเชื่อใครทั้งนั้น ไม่เว้นแม้แต่ตัวคุณเอง"

"บางความจริง...ฆ่าได้"

-------

แสงแดดยามเช้าสาดลอดผ่านม่านหนาของห้องพักบนชั้นสูงสุดของโรงแรมหรูใจกลางกรุงเทพฯ เสียงฝนเมื่อคืนเงียบหายไป เหลือเพียงอากาศชื้นเย็นกับกลิ่นกรุ่นบางอย่างที่ยากจะบอกว่าเป็นอะไร ความเงียบแผ่ปกคลุมเหนือทุกสิ่ง ราวกับห้องนี้หยุดเวลาไว้

ปาริฉัตรยืนนิ่งอยู่หน้าประตูห้อง 2407 หัวใจเต้นแรงผิดปกติ ทั้งที่นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอรับมือกับเหตุการณ์ร้ายแรง แต่ภาพพนักงานรูมเซอร์วิสที่หน้าซีดเผือดมายืนขอความช่วยเหลือเมื่อตอนเช้า ยังคงติดอยู่ในหัว ทั้งเสียงกระซิบแผ่วเบาและมือเย็นเฉียบของอีกฝ่ายทำให้เธออดขนลุกไม่ได้

“ขอโทษค่ะ... มีบางอย่างแปลก ๆ ในห้องนั้น” เสียงกระซิบแผ่วเบาก้องในความทรงจำ

เธอเสียบคีย์การ์ดเข้าไป ประตูเปิดออกพร้อมเสียง 'ติ๊ด' ที่คุ้นเคย แต่สิ่งที่รออยู่ข้างในไม่เหมือนทุกครั้ง

เสียงนาฬิกาเรือนเล็กบนผนังดังติ๊ก ๆ ผสมกับเสียงน้ำหยดจากก๊อกในห้องน้ำ เหมือนเวลาทุกอย่างหยุดชั่วคราว

ผ้าม่านข้างหน้าต่างปลิวไหวแผ่วเบา รับกับสายลมเย็นที่ลอดเข้ามาจากรอยแง้มของหน้าต่าง เครื่องสำอางค์ที่ตกอยู่บนโต๊ะปลายเตียงมีคราบนิ้วมือเลือนราง ลิปสติกสีเดียวกับคราบบนแก้วไวน์

กลิ่นไวน์ผสมกลิ่นน้ำหอมราคาแพงลอยมาแตะจมูก แสงแดดตัดกับเงามืดบนเตียงขนาดใหญ่ ร่างของชายชาวต่างชาตินอนนิ่ง ไม่ขยับ เสื้อคลุมสีขาวหลุดลุ่ย มือข้างหนึ่งกำโทรศัพท์ไว้แน่น

ปาริฉัตรเบิกตากว้าง โลกทั้งใบหยุดนิ่งไปชั่วขณะ ลมหายใจติดขัด เธอพยายามจะสูดลมหายใจแต่กลับรู้สึกเหมือนอากาศในห้องนี้หนาแน่นจนแทบหายใจไม่ออก เสียงกรีดร้องหลุดออกมาจากลำคออย่างไม่รู้ตัว ร่างของเธอเหมือนลอยอยู่ในความฝัน มือสั่นจนต้องกำผ้ากระโปรงไว้แน่น

เธอได้กลิ่นเหงื่อเย็น ๆ ของตัวเอง กลิ่นสบู่และกลิ่นเลือดจาง ๆ ที่แทรกในอากาศสองขาสั่นเทา ร่างกายแข็งค้างอยู่กับที่ ดวงตาไม่อาจละไปจากร่างที่นิ่งสนิทบนเตียง สองมือเย็นเฉียบ เธอสั่นเทาไปทั้งตัว แต่ฝืนเอื้อมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดหมายเลขฉุกเฉินของโรงแรม “ช่วยด้วย...ที่ห้อง 2407...รีบมาด่วน!” เสียงสั่นเครือแทบฟังไม่ได้ศัพท์ เธอก้าวถอยหลังอย่างเชื่องช้า ขณะหัวใจเต้นแรงราวกับจะระเบิด สุดท้าย เมื่อหลังเธอแตะกับผนังหน้าห้อง ปาริฉัตรทรุดตัวลงนั่งกับพื้น น้ำตาคลอเบ้า สายตายังไม่อาจละจากประตูที่เปิดแง้ม โลกทั้งใบหมุนช้า ๆ อย่างพร่าเบลอ