สาวน้อยไม่หน่ายรัก

เรื่องของเสี่ยโป้งกับแก้ว เสี่ยทรงโจรกับสาวน้อยคนขยันแสนอาภัพ เมื่อไม่มีทางเลือกมานักในชีวิตแก้วจึงมาเป็นเด็กเสี่ยของเขา 

+++++++++++++++++++++++++++++ 

เนื้ออวบเด้งดันพุ่งเสื้อยืดแทบชนใบหน้า หัวจุกนูนล่อต่อล่อใจ เปรียญเลียริมฝีปาก ส่วนล่างใต้กางเกงเขาปวดหนึบ 

"สะ...เสี่ย ไม่อาบน้ำก่อนเหรอ เพิ่งกลับมาจากข้างนอกนะ" 

มณีรินอยากประวิงเวลา 

"เดี๋ยวทำเสร็จค่อยอาบด้วยกัน" 

ดับความหวังเธอเลยทีเดียว ศีรษะเต็มไปด้วยเส้นผมดกดำไม่เป็นระเบียบนักมุดใต้เสื้อยืด เลียตั้งแต่สะดือมาจนถึงอกอิ่ม เมื่อลิ้นไล้มาถึงเม็ดถันสีชมพูก็ดูดเม้มเสียงจ๊วบจ๊าบ ส่วนอีกมือที่ว่างก็กอบกุ่มคลึงเคล้น ดังอกอีกฝ่ายเป็นก้อนโดขนมปังนุ่ม 

มณีรินกัดริมฝีปากเสียดเสียว มือที่กำเปลี่ยนเป็นจิกไหล่กว้าง หว่างขาเบียดร้อนรุ่ม เส้นเลือดใต้นั้นเต้นตุบตับ จนหวิวแปลบปลาบ 

เปรียญขบเนื้อหยุ่นเด้งอย่างมันเขี้ยว 

"อู๊ว..." 

++++++++++++++++++++++++++++++++++ 

"เสี่ย...หนูเจ็บ" 

ปากร้องขอความเมตตา นิ้วจิกลงเนื้อแขนแกร่ง ขณะคนบนร่างเธอส่งยิ้มเหี้ยม 

"โทษทีของฉันมันใหญ่ ทำบ่อย ๆ เดี๋ยวก็ชินเอง ถ้ากลัวหลวมเดี๋ยวให้เงินไปทำรีแพร์" 

เสี่ยใหญ่ใจป้ำโอ้อวด กระแทกกระทั้น กระหน่ำแท่งทองเข้าสู่กายสาว 

มณีรินคับแน่นกับความทรมาน รูเธอก็เท่านี้ แค่รูปู แต่เจ้าหนูของเสี่ยก็ดันใหญ่ประมาณท่อนซุง มันจะไปพอดีกันได้อย่างไร 

ไม่รู้สึกถึงความสุขในการมีเซ็กซ์เลยสักนิด 

อีกฝ่ายกระแทกทะลวงอย่างเอาแต่ใจ ในห้องมีแต่เสียงดังปึ๊ก ๆ ของเตียง และเสียงป๊าบ ๆ ยามเนื้อกระทบเนื้อ 

"ฮือ..." 

เสียงครางอย่างสุขสมของคู่นอนกลายเป็นเสียงร้องไห้  

"เป็นอะไร" 

"มันเจ็บ เสี่ยทำแรง" 

มณีรินตวาดแว้ด ตีแขนเขาแรง ๆ หมดสิ้นแล้วความกลัวเกรง 

"ก็เธอแน่นนี่ หนึบมาก ดูดฉันไปหมดจนขยับไม่ได้" 

แต่พูดชายหนุ่มยังรู้สึกถึงผนังโพรงถ้าที่เต้นตุบตับ