เธอเคยตั้งใจว่าหากต้องเลิกรากัน
ก็ขอให้เกิดจากเราสองคน
ไม่ใช่เพราะคนอื่น
ทว่าความตั้งใจเหล่านั้นกลับถูกทำลายลง...จากคนใกล้ตัวของเขาเอง
*********
****************
ตัวอย่าง
"ดลก็แคร์แต่ครอบครัวตัวเอง แต่ไม่เคยแคร์พี่เลย" รสรินฝืนอดทนต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว ความอัดอั้นตันใจที่เก็บสะสมมานานถูกระบายออกมาผ่านน้ำเสียงที่มีแต่ความตัดพ้อคนรัก
"พี่ริน อย่าเป็นแบบนี้"
"เลิกกันเถอะ พี่เหนื่อยกับครอบครัวเธอแล้ว เหนื่อยที่จะต้องมาทะเลาะกับเธอเรื่องเดิม ๆ แต่อะไร ๆ มันกลับไม่เคยดีขึ้นเลย เธอก็ยังแบกครอบครัวตัวเองจนไม่มีพื้นที่ในการสร้างครอบครัวใหม่ พี่พอแล้ว พี่ไม่อยากให้ใจและวาดอนาคตกับเธอไปมากกว่านี้แล้ว"
"ไม่เอา ผมไม่เลิก ขอร้องอย่าเป็นแบบนี้พี่ริน ไม่มีพี่ผมจะอยู่ยังไง" ดลภพพยายามจะเข้าไปจับมือคนรัก แต่เธอกลับสะบัดมือเขาทิ้งและยิ่งถอยห่าง
"ดลเองก็ทำตามความต้องการพี่ไม่ได้ใช่ไหมล่ะ พี่อยากแต่งงาน มีบ้าน มีครอบครัวเป็นของตัวเอง อยากมีสามีที่สามารถดูแลครอบครัวได้และเห็นว่าพี่สำคัญ ดลทำไม่ได้หรอก เพราะสำหรับดลครอบครัวดลเป็นที่หนึ่งตลอด อย่ามาหาพี่อีก และอย่าติดต่อมาอีก อย่าทำให้พี่ต้องเกลียดดลไปด้วยอีกคน"
"พี่แม่งเอาแต่ใจ ทำไมไม่ทำตัวให้เป็นผู้ใหญ่หน่อยวะ"
รสรินฝืนยกแขนที่ไร้เรี่ยวแรงของตัวเองขึ้นมาเช็ดน้ำตาลวก ๆ ก่อนจะเงยหน้าสบตากับคนอายุน้อยกว่า คนที่เธอเคยวาดฝันไปไกลว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกัน มีลูกด้วยกันและมีความสุขในบั้นปลายชีวิตด้วยกัน แต่มันคงถึงทางตันแล้ว เธอฝืนดันทุรังเดินไปกับเขาต่อไปไม่ไหวอีกแล้วจริง ๆ
"ก่อนจะด่าว่าพี่ ช่วยนึกย้อนดูสิ่งที่พี่ยอมให้ดลกับครอบครัวดลบ้าง อีกอย่างเพราะเป็นผู้ใหญ่ไง พี่ถึงเลือกจะไม่ไปต่อกับดล ยอมจบกันแค่นี้มันดีกับเราทั้งสองคนที่สุดแล้ว ดูแลตัวเองให้ดีด้วย แล้วก็อย่ารักครอบครัวมากไปจนตัวเองเดือดร้อน เธอไม่ควรทุ่มทั้งชีวิตเพื่อใครที่ไม่ใช่ตัวเอง"
'รสริน' เป็นฝ่ายบอกเลิกและเดินออกมาจากชีวิตผู้ชายที่รักอย่าง 'ดลภพ' ก่อน
โดยไม่รู้เลยว่าตัวเองกำลังตั้งท้องลูกชายของเขาอยู่
************
ไม่มีนอกกายนอกใจ
************
คำเตือน
นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการของผู้เขียน
อาจมีการใช้ภาษา หรือพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสม
ควรใช้วิจารณญาณในการอ่านนะคะทุกคน ^^
**************
สุดท้ายนี้
กดติดตาม เพิ่มเข้าคลัง กดหัวใจ
และคอมเมนต์นิยายเพื่อเป็นกำลังใจให้ไร้ท์ด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ❤️❤️