ข้าวมันไก่หนังเยอะ ๆ ที่นึงครับเฮีย

ข้าวปั้น🍙

นักศึกษาวิชาชีพครูชั้นปีที่สี่ ผู้ชื่นชอบข้าวมันไก่เป็นชีวิตจิตใจ และตลอดระยะเวลาสี่ปีที่เขาได้มาเรียนอยู่ ณ มหาวิทยาลัยแห่งนี้เขาก็มีร้านข้าวมันไก่เจ้าประจำอยู่ร้านหนึ่ง ข้าวมันไก่เฮียจาง ข้าวมันไก่อะไรนั่นน่ะก็อร่อยอยู่หรอก แต่ไอ้ลูกชายเฮียจางนี่มันจะมีหน้าเดียวแบบนี้ไปทั้งชีวิตเลยหรือไงวะ แถมไอ้ผู้ชายคนนี้เนี่ยนา มันเป็นก้างชิ้นใหญ่ที่กีดขวางแผนการลับของข้าวปั้นไว้ตลอดระยะเวลาสามปีที่ผ่านมา

ซึ่งแผนการที่ว่านั้นนั่นก็คือ "แผนการจิ๊กสูตรข้าวมันไก่ร้านเฮียจาง"

คิดอย่างถี่ถ้วนตามแบบฉบับคนขี้ตระหนี่ ข้าวปั้นคิดว่าถ้าหากเขาสามารถทำข้าวมันไก่อร่อย ๆ แบบนี้กินเองได้ที่หอพักของตนเอง วัน ๆ หนึ่งก็คงประหยัดเงินไปได้มากโข ไม่ต้องเร่กำเงินหกสิบเจ็ดสิบบาทมาซื้อข้าวมันไก่ที่ร้านเฮียจางอยู่งก ๆ แบบนี้หรอก

สาริน🍪

เชฟมือทองที่ยโสในฝีมือการทำอาหาร เขาตัดสินใจแขวนผ้ากันเปื้อนสลัดอาชีพเชฟมือทองมาเป็นพ่อค้าขายข้าวมันไก่อันเป็นธุรกิจของที่บ้าน วัน ๆ หนึ่งขายดิบขายดีจนนับเงินแทบไม่ไหว ซึ่งชีวิตการทำงานที่ไม่ต้องภายใต้อำนาจของใคร ไม่ต้องทำตามรสชาติที่ชื่นชอบของคนอื่น ๆ มันให้ทั้งอิสระและความสุขกับสารินเป็นที่สุด

ทว่าวัน ๆ ที่แสนราบเรียบและเงียบสงบของสารินก็ต้องพบเจอเข้ากับลูกค้าขาประจำหน้าละอ่อนที่ชอบทำตัวแปลก ๆ แอบมองเข้ามาที่ครัวด้านในร้านอยู่บ่อย ๆ ซึ่งหลายครั้งที่สารินได้สบตากับลูกค้าคนนั้น เขาสังเกตได้ถึงความผิดปกติอะไรบางอย่าง

ซึ่งสารินเองคิดว่าความผิดปกตินั้นของลูกค้าหน้าละอ่อนมันกำลังจะนำภัยมาสู่กิจการของเขา

สวัสดีนักอ่านที่น่ารักทุกท่าน ผมมายาร้อยใจ💕

นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายขนาดสั้น จะมีจำนวนคำอยู่ที่ประมาณ 3-4 หมื่นคำ ถือว่าเขียนให้คนอื่นได้อ่านเพลิน ๆ สนุก ๆ ผ่อนคลาย ดราม่าไม่เยอะแต่ก็อาจจะมีบ้างเพื่อเสริมสร้างอรรถรสของเนื้อเรื่อง

ยังไงฝากทุกท่านกดหัวใจ❤️ กดเพิ่มเข้าชั้น📚 คอมเมนท์นิยายเรื่องนี้ให้เราหน่อยนะครับ