“นอนไม่หลับเหรอคะ” เสียงหวานเอ่ยถามชายหนุ่ม
สิงหาหลับตาลงอย่างเหนื่อยใจ ก่อนจะหันมามองหน้าหญิงสาวที่ยืนอยู่ด้านหลัง แต่เขาก็ต้องชะงักถอยหลังไปสองสามก้าวอย่างตกใจ เพราะมีนามายืนใกล้เขาห่างไม่ถึงคืบฝ่ามือ
“แล้วทำไมเธอยังไม่นอนอีก!!” ชายหนุ่มถามเสียงเข้ม
“มีนก็แค่ออกมาสูดอากาศค่ะ”
มีนามองหน้าชายหนุ่มด้วยสายตาหวานหยด พลางก้าวเท้าเดินเข้าไปหาเขาอย่างยั่วยวน
สิงหายืนนิ่งงัน มองฝ่ามือเรียวเล็กของหญิงสาวลูบไล้ที่แผ่นอกของเขาอย่างยั่วยวน ทั้งสายตาและท่าทางแบบนี้ ใช่แล้วล่ะ...มีนาคนเดิมกลับมาแล้ว!! เขาปัดมือเธอออกอย่างแรง ก่อนจะผลักไหล่เธอให้ถอยห่างจากตัวเขาอย่างรังเกียจ
“อย่ามาทำกับฉันแบบนี้!! เธอมันน่าขยะแขยงยิ่งกว่าสิ่งปฏิกูลสะอีก!!!”
มีนาเบิกตากว้างมองชายหนุ่มอย่างตกใจ ‘ปากเหรอเนี่ย! แหม๋! เมื่อคืนยังลวนลามเนื้อตัวเธออยู่เลย วันนี้ขยะแขยงสะแล้ว!’
มีนาแกล้งทำหน้าเศร้าผิดหวัง มองชายหนุ่มน้ำตาเอ่อคลอ ปากสั่นอย่างเสียใจ
“เมื่อเช้าพี่สิงห์ยังดูเป็นห่วงมีนอยู่เลยนะคะ” มีนาพูดเสียงสั่นเครือ
“จำใส่สมองกลวง ๆ ของเธอเอาไว้!! อย่าได้มาเข้าใกล้ฉันอีก...ไม่งั้นฉันจะทำให้เธอเสียใจไปตลอดชีวิตเลย!!”