สัญญาสมิงพราย

ไม่ว่าจะผ่านไปอีกกี่สิบกี่ร้อยปี คนที่ทำผิดต้องชดใช้ พวกเขาจะมารับพวกที่ทำผิดกับตัวเองไปเป็นบริวารจนกว่าจะครบคน  

กรรร์...เสียงคำรามต่ำดังขึ้นจากความมืด ปลุกทุกเส้นประสาทของหญิงสาวให้ตื่นตัว เงาร่างหนึ่งก็ปรากฏขึ้นท่ามกลางม่านหมอก 

เป็นร่างของชายหนุ่มสูงใหญ่ ผิวกายเปลือยเปล่าครึ่งท่อนบนเห็นลอนกล้ามเนื้อเรียงตัวสวยเด่นชัด  

ดวงตาสีอำพันลุกวาบขึ้นในเงามืด ราวกับสามารถมองทะลุความหวาดกลัวของเหยื่อได้เพียงชำเลืองมอง  

“เจ้าคือของข้าแล้ว” 

: 

: 

“ว๊าย พี่พยัคฆ์อย่าสอดมือเข้าไป” ชงโครีบจับมือข้อมือหนาไว้อย่างทันท่วงที เมื่ออีกฝ่ายสอดมันเข้าไปในผ้าถุงเธอ  

“หึ่ม ปล่อย ขอทำรอบเดียว” พยัคฆ์ส่งเสียงไม่พอใจ มือหนาเปลี่ยนเป็นตะปบเต้าอวบ บีบจนเนื้อนวลปลิ้นตามง่ามนิ้ว ปลายนิ้วแข็งเกี่ยวหัวนมสาวจนกายบางสั่นสะท้าน  

“ให้ข้านะ” โดยไม่รอคำตอบ มันยกขาขวาของเมียขึ้นพาดแขน สอดใส่ตัวตนแข็งขึ้งเข้าไปโดยไม่เปิดทาง  

“เจ็บ ฮึก พี่จ๋า เบา ของฉันช้ำหมดแล้ว ฮื่อ”