นับดาว ลูกคนเล็กของบ้านที่เพิ่งเดินทางกลับจากต่างประเทศ กับนายเข้มผู้ได้รับมอบหมายให้ดูแลคุณหนูอย่างดี คุณหนูคนคนเล็กของบ้านเหรอ ตัวยั่วน้อย ๆ ละซิไม่ว่า
“นี่ นี่ นายน่ะ”
ชายหนุ่มที่กำลังทำสวนหยุดมือ ร่างกายกำยำเต็มไปด้วยเหงื่อจากการนั่งตากแดดพรวนดินตัดหญ้าหันกลับมาตามเสียงใสๆที่ได้ยิน
“เรียกผมหรือครับ”
“...ใช่” นับดาวนิ่งไปนิดกับความกำยำและรูปร่างที่ดูดีอย่างไม่น่าเชื่อของคนตรงหน้า
“นายเป็นคนสวนของที่นี่ใช่ไหม”
“ครับคุณหนู”
“ไม่คิดจะแนะนำตัวให้ฉันรู้จักหรือไง จะได้เรียกถูก” นับดาวเริ่มหัวเสียน้อยๆ กับความตอบน้อยของคนตรงหน้า เดี๋ยวก็เหวี่ยงเข้าให้
“เรียกผมว่าเข้มก็ได้ครับ” นับดาวพยักหน้ารับคำ แววตายังไม่ละออกไปจากกล้ามเนื้อแน่น ๆ ของคนตรงหน้า
เมื่อรู้ตัวว่าจ้องนานไป เดี๋ยวเขาจะหาว่าโรคจิตก็กระแอมให้คอโล่ง แล้วกล่าวเข้าเรื่อง “อ่า นายขับรถเป็นไหมวันนี้ฉันขาดคนขับรถ มาขับให้หน่อยซิจะออกไปข้างนอก”
“ได้ครับ ขับได้ทั้งรถ ขี่ได้ทั้งคน”
“...?? ...”