"เจ้าไม่จำเป็นต้องรู้ สิ่งที่เจ้ารู้มีเพียงอย่างเดียวก็คือในเมื่อโคตรเหง้าของเจ้าทำลายเผ่าพันธุ์และคู่ของข้า เจ้าก็ต้องรับหน้าที่เป็นแม่พันธุ์ให้ข้าแทน"
แม่พันธุ์...
นิรารู้สึกพะอืดพะอม คลื่นเหียนและเครียดขึงกดดันจนถึงกับอาเจียนออกมา สติหล่อนเตลิดเมื่อนึกขึ้นได้ว่าชายผู้นี้น่าจะเป็นอะไร
งูตัวนั้น...
-----------------------------
"คุณก็ดีแต่ขึ้นเสียงกับทำหน้าตาแบบนี้นั่นแหละ มีอะไรก็ไม่พูดไม่บอก ฉันก็ไม่ได้มีความอดทนสูงมากพอที่จะทนฟังคุณมาพ่นอะไรก็ไม่รู้ใส่ทุกวันแบบนี้หรอกนะ ถ้าคุยกันไม่ได้ต่อไปก็ไม่ต้องมาพูดกันอีก"
"เจ้ากล้าใช้วาจาเช่นนี้กับข้าเช่นนั้นหรือ"
นิราเริ่มโมโห ขึ้นเสียงแปร๋นแปร๋คืนไปเหมือนกัน "ก็ใช่ไง ทำไม เจอกับตัวเองเข้าบ้างมันรู้สึกยังไงล่ะ"
หน้าตาเหมือนมาลาทุกอย่าง แต่นิสัยไม่เหมือนกันเลยสักนิด
หล่อนคือมนุษย์คนแรกและคงจะเป็นคนเดียวที่กล้าต่อปากต่อคำกับเขา
"ข้าก็ไม่ได้ว่าอะไร" พินทุตอบสั้น ๆ ก่อนเดินเลี่ยงไปจากหล่อนที่ทำหน้าบึ้งตึง ซ้ำยังสร้างอาการเจ็บหูให้เขาได้ในชั่วพริบตา
Guest
