สตรีอ้วนอย่างข้าก็ร้ายได้เช่นกัน

ในโลกที่ความงามถูกตีกรอบด้วยรูปลักษณ์ สตรีอ้วนเช่นเธอถูกรังแกสารพัด แต่เธอในโลกปัจจุบันที่เข้ามาอยู่ในร่างนี้จะลุกขึ้นสู้ทวงศักดิ์ศรีคืนให้เอง ใครหน้าไหนก็อย่าหวังว่าจะรังแกร่างนี้ได้อีก

*****

เหมยถิงก้าวไปยังแผงขายปลา หยิบถุงขนาดใหญ่ที่ใส่ปลาสดไว้เต็มถุงขึ้นมา เลือดปลายังคงไหลซึมออกจากปากถุง แม่ค้าผู้ขายยังตกตะลึงไม่ทันได้เอ่ยอะไร เหมยถิงก็หมุนตัวกลับมา

สวบ!

เสียงของเหลวสาดกระทบเนื้อผ้าดังขึ้นพร้อมเสียงหวีดร้องของเซี่ยฮวา

ปลาสดนับสิบตัวในถุงกระแทกลงบนศีรษะและไหล่ของเซี่ยฮวา เลือดคาวปลาทะลักเปรอะเปื้อนเสื้อผ้าที่เธอสวมใส่ ร่างบอบบางงดงามที่เคยเย่อหยิ่งบัดนี้ดูน่าสมเพชปานนางละครตลกในโรงงิ้ว

"นางบ้า! เจ้ากล้าทำแบบนี้ได้อย่างไร"

เซี่ยฮวาร้องเสียงแหลมพยายามจะลุกขึ้นแต่เท้ากลับเหยียบปลาสดตัวหนึ่งที่ดิ้นกระแด่วจนลื่นล้มลงอีกครั้งกลางตลาด ฝูงชนที่เงียบมาตลอดถึงกับอดหัวเราะพรืดออกมาไม่ได้

เหมยถิงยืนสูงสง่าตรงหน้าหญิงผู้เคยยืนเหนือใครทุกคน ดวงตานั้นเปล่งประกายแรงกล้า

"อย่าคิดว่าเพียงเพราะเจ้าหน้าตางดงามมีชาติตระกูลแล้วจะสามารถย่ำยีคนอื่นตามอำเภอใจได้ ทุกคนในใต้หล้าล้วนมีศักดิ์ศรีแม้แต่ข้าผู้หญิงอ้วนที่เจ้าดูแคลนมาโดยตลอด หากเจ้ากล้าเหยียบยํ่าข้าอีก ข้านี่แหละจะเป็นคนลากเจ้าลงมาเหยียบคืนเช่นกัน"

ฝูงชนเงียบงันอีกครั้งไม่มีใครกล้าหัวเราะต่อ สายตาหลายคู่ที่เคยหมิ่นแคลนบัดนี้กลับเต็มไปด้วยความยำเกรง

เซี่ยฮวานั่งนิ่งน้ำตาคลอเบ้า ไม่เคยในชีวิตที่มีใครกล้าทำกับเธอเช่นนี้ เสื้อเปรอะเปื้อนเลือดปลายังคงไหลหยดจากปลายผม หยาดน้ำตาไหลผสมกับความอัปยศบนใบหน้า