คำโปรย
“น่าน…นี่มัน…” เพื่อนเจ้าบ่าวพึมพำเบา ๆ แก้มขึ้นสีแดงจัดเมื่อคนตรงหน้าเดินเข้ามาใกล้ ลมหายใจร้อน ๆ เป่ารดที่ลำคอ
“ชู่ว์…”
น่านยกนิ้วชี้แตะปากคนพี่ก่อนจะไล้ลงมาที่หน้าอกของปิงผ่านเสื้อสูท พอแตะถึงตรงยอดอก นิ้วเรียวนั้นก็กดวนเป็นวงช้า ๆ เสียงหัวเราะแผ่วเบาในลำคอยิ่งทำให้ใจปิงเต้นแรง
อีกมือหนึ่งที่ยังจับกลางลำแข็งไว้ เริ่มคลึงช้า ๆ ผ่านเนื้อผ้าที่ตึงแน่นไปด้วยแท่งร้อน
ปิงเม้มปากแน่น พยายามไม่ครางออกมา แต่ดวงตากลับสั่นระริก ความรู้สึกในกางเกงมันตึงจนแทบปริ ร่างกายตอบสนองชัดเจนเกินกว่าจะโกหกได้
“พี่ปิงทำตัวไม่ถูกเลยเหรอครับ” น่านเอ่ยเบา ๆ แต่แววตาเจ้าเล่ห์ไม่ต่างจากเสือที่จ้องเหยื่อ “ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวน่านช่วยเอง…”
*คำเตือน*
นิยายเรื่องนี้เป็นแนวเรื่องสั้น PWP
มีพฤติกรรมตัวละครและเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
ติดเหรียญในบางตอน ขอบคุณสำหรับการสนับสนุนนะครับ
อย่าลืมหัวใจและติดตาม❣️เพื่อให้ไม่พลาดเรื่องใหม่ๆ นะครับ
Guest
