ว่านซูหนิงเป็นสตรีร้ายกาจ ขี้ริษยา ลอบคบชู้ นางป่วยตายไปทั้งอย่างนั้น เรื่องอื่นนางยอมรับว่าจริง
แต่มาว่านางคบชู้นั้นยอมไม่ได้ แต่ไม่คิดว่านางที่ตายไปแล้วจะฟื้นขึ้นมาในร่างของสตรีขายเกี๊ยวที่ชายแดน
หนำซ้ำชะตายังลิขิตให้นางได้เจอกับกู้จงเหรินอีกครั้ง แต่ครานี้…เขาไม่ใช่บุรุษคนเดิมที่นางเคยเรียกหาว่าสามี
แต่เป็นแม่ทัพกู้ผู้โหดเหี้ยมเย็นชาไปเสียแล้ว กู้จงเหรินกลายเป็นทรราชข่มเหงผู้คนไปแล้วจริงหรือ?
ภาพในจินตนาการปรากฏขึ้นมาภาพหนึ่ง นางวิ่งไปหากู้จงเหรินที่ค่ายทหาร ตะโกนสุดเสียงว่า
‘ข้าคือภรรยาที่ท่านรังเกียจนักอย่างไรเล่า คิดว่าข้าตายไปแล้วล่ะสิ ข้ากลับมาแล้ว!’
เพียงคิดถึงสีหน้าของแม่ทัพใหญ่ นางก็หลุดหัวเราะเสียงเบา ได้แต่สงสัยว่านางตายได้สามปีแล้ว เขาจะให้อภัยนางได้หรือยัง ร่างเล็กตัวสั่นสะท้านเพราะคนเช่นกู้จงเหรินหากเกลียดผู้ใดย่อมฝังใจเช่นนั้น
หญิงสาวยังจำสายตาสุดท้ายแสนเย็นชาที่เขามองนางได้
ได้แต่สงสัยว่าร่างเก่าของนางจะได้ฝังอยู่ในสุสานสกุลกู้หรือไม่
-------------------------
“แม่นางลี่รู้หรือไม่” กู้จงเหรินคลี่ยิ้มบาง “เกี๊ยวนี้ทำให้ข้าคิดถึงใครบางคน”
“ข้าย่อมคิดอ่านใจท่านแม่ทัพไม่ได้"ว่านซูหนิงยกยิ้มบาง ช้อนตามองบุรุษตรงหน้าอย่างสำรวม กล่าวเรียบๆ แม้ภายในใจจะปั่นป่วนราวพายุโหมกระหน่ำ "ผู้ใดกันโชคดีถึงเพียงนั้น”
กู้จงเหรินหัวเราะเสียงดังจนร่างเล็กสะดุ้ง นายทหารที่รออยู่นอกร้านเหลือบมองกันอย่างกริ่งเกรง เพราะคุ้นชินกับเสียงหัวเราะที่ไร้ความรื่นรมณ์นี้ของแม่ทัพดี
เขาแค่นยิ้ม “ข้านึกถึงสตรีนางหนึ่ง นางนิสัยเสีย ขี้ริษยา ทั้งยังคบชู้”
ว่านซูหนิงกำมือแน่นใต้แขนเสื้อ อยากบอกออกไปว่านางไม่ได้คบชู้!
หญิงสาวได้แต่ก้มหน้ายอมรับ ที่ชะตากรรมเก่านางจบไม่ดี คงเป็นผลกรรมที่คิดชั่วทำลายสตรีอื่น แต่ที่นางยอมไม่ได้คือเรื่องนี้
จะว่านางร้ายกาจ จิตใจดำมืดก็ว่าไปแต่นางไม่ได้คบชู้!
ร่างเล็กต้องห้ามตัวเองสุดกำลังไม่ให้โพล่งคำพูดที่ไม่ควรออกไป
กู้จงเหรินเห็นดวงหน้ารูปไข่เผือดซีดไร้สีเลือดก็คลี่ยิ้มขบขัน คิดว่าหญิงสาวคงหวาดกลัวเช่นผู้อื่นยามที่มีคนเอ่ยถึงสตรีนางนั้น
บุรุษหนุ่มพึมพำเสียงเบา ให้นางได้ยินเพียงคนเดียว “ก่อนตายนางยังตั้งครรภ์ เจ้าว่าสตรีเช่นนี้ สวรรค์จะเมตตาหรือไม่”
เลือดในกายของว่านซูหนิงเย็นเฉียบ วิงเวียนศีรษะขึ้นมาเมื่อนึกถึงก้อนเนื้อที่ตายไปกับนางด้วย ร่างเล็กเหงื่อแตกทั่วใบหน้า สูดหายใจเข้าลึกๆ เพื่อสงบสติอารมณ์ ก่อนพูดขึ้นเบาๆ ราวกับพูดเรื่องของผู้อื่น
“ข้าหาได้รู้ความคิดของเบื้องบน แต่ข้าเชื่อว่านางได้ชดใช้กรรมแล้ว”
ว่านซูหนิงแม้ตายแล้วฟื้นมาอยู่ในร่างของหญิงสาวลี่หนิงเอ๋อร์ก็จริง แต่สำหรับนางกลับรู้สึกเหมือนถูกสวรรค์กลั่นแกล้ง
——————————————-
**ไม่ใช่นิยายแนวเกิดใหม่แล้วกลับมาแก้แค้น แต่ฟื้นขึ้นมาในร่างอื่น สามีคนเดิม100% **
คำเตือน
นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นเพื่อความบรรเทิงเท่านั้น มีการใช้คำพูดที่ไม่เหมาะสมของตัวละคร
มีการใช้ความรุนแรง กล่าวถึงการทำร้ายร่างกายและจิตใจ ไม่ว่าจะเป็นวาจาหรือการกระทำ
ผู้เขียนไม่ได้สนับสนุนการกระทำใดๆ ทั้งสิ้น
โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
พล็อตไม่ซับซ้อน เน้นความสัมพันธ์พระ-นาง
ไม่เน้นฉาก NC
ฝากติดตามด้วยน้า
Guest
