แม้เป็นแม่ของลูก แต่เขาก็ไม่เคยรู้สึกกับเธอเกินเลยไปไกลแบบที่เธอรู้สึก
แต่เพราะอะไรกัน ความหวงแหนของเขาจึงก่อตัวขึ้นเมื่อสาวเจ้าตั้งใจจะมูฟออนไปข้างหน้า
…
“แวะร้านขายยาเดี๋ยวได้มั้ยคะ” กังสดาลบอกหลังจากเช็กระยะทางจากแมพแล้วพบว่าเพียงไม่เกิน 5 กิโลเมตร ก็จะถึงบ้านพักตากอากาศที่ป๊ากับหม่าม้ารออยู่ก่อนแล้ว
“จะแวะซื้ออะไรเหรอ” เขาหันมาถามอย่างใส่ใจ เข้าใจว่าคนข้างๆ ตัวอาจจะท้องอืด หรือไม่ก็เมารถ
“ยาน่ะค่ะ” เธอตอบอ้อมแอ้ม แล้วก้าวลงจากรถเดินเข้าไปในร้านยาที่ชายหนุ่มเลี้ยวรถไปจอดให้ “ยาคุมฉุกเฉินค่ะ” กังสดาลบอกเภสัชกรหนุ่มเจ้าของร้าน ไม่ทันสังเกตว่าเจ้าของร่างสูงเดิมตามมาด้วยทางด้านหลังเงียบๆ
“ต้องใช้ด้วย?” เสียงทุ้มๆ ที่ดังมาจากทางด้านหลังทำหญิงสาวสะดุ้ง รีบหันไปถลึงตาดุใส่
“ตามมาทำไมคะ!!?”
กรวินทร์ไม่ตอบ ถ้าไม่แอบตามมาเขาก็ไม่รู้น่ะสิว่าเธอมาซื้อยาอะไร
กังสดาลยกชายเดรสก้าวฉับๆ กลับไปที่รถ แล้วยกแขนขึ้นกอดอกมั่น ไม่อยากเสวนากับคนจอมจุ้นข้างกาย
“พี่คิดว่าเรายังกินยาคุมปรับฮอร์โมนอยู่ซะอีก”
หญิงสาวเม้มริมฝีปากด้วยความลำบากใจ ก่อนตอบ
“เว้นช่วงอยู่น่ะค่ะ ประจำเดือนมาค่อนข้างเป็นปกติแล้วก็เลยไม่ต้องคอยทานคุมไว้เหมือนเมื่อก่อน” เธอตอบเขาอ้อมแอ้ม อยากยุติบทสนทนาเหลือเกินก่อนที่มันจะวกกลับไปที่เรื่องเมื่อคืน… บนเตียงนอน กับร่างกายที่แทบหลอมละลายในอ้อมแขนของเขา
"ขอโทษทีนะ พี่ไม่ได้ถามก่อนก็เลย..." เขาพูดยังไม่ทันจบหญิงสาวก็ชิงตัดบทเสียก่อน
“ช่างมันเถอะค่ะ หยุดพูดถึงเรื่องนั้นได้แล้ว”
—----------------------
#พระเอกสายซึน แต่ขี้หวง
#ฟีลกู้ด
#ในเรื่องมีเด็กน้อยช่างอ้อน
Guest
