ผิงอันจ่างกงจู่ โจวซย่าหนิง เดิมเป็นเพียงเสี้ยนจู่ ชะตาพลิกผันต้องสวมรอยเป็นองค์หญิง แต่งงานไปไกลพันลี้ เมื่อพี่ชายขึ้นเป็นใหญ่จึงถูกชิงตัวกลับมา กลายเป็นองค์หญิงใหญ่สตรีที่สูงศักดิ์ที่สุดแห่งต้าโจว
⚠️Content warnings 🟠
เนื้อหาต่อไปนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้เขียนเท่านั้น อาจมีเนื้อหาที่ผิดศีลธรรมรวมไปถึงความรุนแรงทางกายและความรุนแรงทางเพศ ไม่เหมาะสำหรับเยาวชนที่มีอายุน้อยกว่า 18 ปี กรุณาใช้วิจารณญาณในการเสพ
กรุณาอ่าน Trigger Warnings ก่อนกดเข้าไปอ่านทุกครั้ง หากไม่ตรงจริตโปรดผ่าน
นักเขียนไม่สนับสนุนการทำผิดศีลธรรมและความรุนแรงทุกประการ
คำโปรย
.
.
“อ๊าา หยางซื่อจิ่น!” นางครางชื่อของเขาอย่างอดไม่อยู่ แท่งหยกอุ่นของเขาใหญ่โตร้อนลวกสะโพกของนาง
“เมื่อวานที่ท่านนั่งกางขาอยู่หน้ากระจก ชักขวดหยกสลักลายเข้าออกกลีบบุปผาของท่าน กระทำรุนแรงจนน้ำใสๆฉีดพ่นมาราดรดคันฉ่อง งดงามเร่าร้อนตราตรึงใจข้านัก” ที่แท้เขาตั้งใจดูถึงเพียงนั้น!
“ตอนสุดท้ายที่ท่านดึงขวดหยกออก กลีบบุปผาท่านบวมช้ำราวดอกบัวต้องฝน มิอาจหุบกลีบเข้าหากันได้ ข้าคิดอยากเป็นเช่นขวดหยกนั้นเหลือเกิน ถูกท่านกลืนกินใช้งานจนถึงใจ“
.
.
.
“องค์หญิงโปรดปรานข้าหรือไม่” ซางเชียนอีถามขึ้นมาอย่างอ่อนโยน
“โปรดสิ ทำไมหรือ หรือมีใครไปหาเรื่องเจ้า” นางตอบ
เห็นองค์หญิงยังไม่เข้าใจคำถามของเขา เขาก็ดึงตัวนางเข้าอ้อมอกของตน ใช้ส่วนนั้นที่แม้จะหลับไหลก็มีขนาดไม่น้อยเบียดเข้ากับสะโพกของนาง องค์หญิงอึ้งงันไปก่อนที่ใบหน้าใบหูจะเริ่มซับสีระเรื่อ
“เช่นนั้นท่านรับข้าเป็นชายบำเรอของท่านเป็นไร”
.
.
.
เฉิงอ๋องหัวเราะอารมณ์ดีแล้วกดจูบหนักๆลงบนริมฝีปากบวมเจ่อของนาง
ซย่าหนิงตกใจ เงยหน้าขึ้นมองบุรุษตรงหน้าตาค้าง
“ท่าน… ท่าน!”
“เจ้าชอบข้าใช่หรือไม่” เขาเอ่ยออกมาอย่างมั่นอกมั่นใจพร้อมรอยยิ้มยียวน
คราวนี้ซย่าหนิงแทบเป็นลม เขารู้ได้อย่างไร!
“หงจื่อเป็นคนของข้า ยามที่เจ้าร้องเรียกชื่อของข้าเวลาทำเรื่องเช่นนั้น ข้าจะไม่รู้ได้หรือ”
.
.
.
ติดตามต่อได้ใน “องค์หญิงใหญ่รับชายบำเรออีกแล้วหรือ?”
ผู้เขียน: คุณหนูใหญ่สกุลหวง
Guest
